ewidencja księgowa

Problem: Spółka z o.o. jest opodatkowana estońskim CIT. Przedmiotem działalności spółki jest zakup/sprzedaż nieruchomości oraz ich wynajem. W maju 2024 roku spółka zakupiła lokal niemieszkalny razem z najemcą. Strony w akcie notarialnym zrezygnowały ze zwolnienia od VAT, o którym mowa w art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy o VAT, a transakcja została opodatkowana 23% stawką VAT.

Od czerwca 2024 r. spółka będzie wystawiała fakturę sprzedaży za najem lokalu opodatkowana 23% VAT. Jak ustalić wartość początkową lokalu? Jaką stawką i od kiedy spółka może amortyzować powyższy lokal biorąc pod uwagę, że poprzedni właściciel amortyzował lokal przez 3 lata? Jak zaksięgować powyższy zakup w księgach rachunkowych, uwzględniając dodatkowe koszty, które poniosła spółka m.in.: opłaty notarialne, usługi pośrednictwa agenta? Jak w bilansie zaprezentować powyższy zakup? W jakim terminie spółka może wystąpić o zwrot VAT za ten zakup?

Roczne sprawozdanie finansowe jednostki powinno zostać zatwierdzone przez zgromadzenie wspólników (lub inny organ zatwierdzający), nie później niż 6 miesięcy od dnia bilansowego. Jest to o tyle istotne, że podziałowi lub pokryciu może jednak podlegać jedynie wynik finansowy netto wynikający z zatwierdzonego sprawozdania finansowego.

Na etapie sporządzenia sprawozdania, a przed jego zatwierdzeniem wynik finansowy netto, może być ujęty na koncie 860 „Wynik finansowy”. Wynik ten przeksięgowywany jest na konto 820 „Rozliczenie wyniku finansowego” (z uwzględnieniem analityki dla poszczególnych lat) z chwilą zatwierdzenia sprawozdania finansowego przez właściwy organ.

Dla przykładu gdy w poprzednim roku obrotowym został zrealizowany zysk, dekretacja może wyglądać następująco:

• Wn 860 „Wynik finansowy”
• Ma 820 „Rozliczenie wyniku finansowego” (analityka dla poszczególnych lat)

Z kolei, gdy w poprzednim roku obrotowym poniesiono stratę, przykładowe księgowanie może wyglądać jak niżej:

• Wn 820 „Rozliczenie wyniku finansowego” (analityka dla poszczególnych lat)
• Ma 860 „Wynik finansowy”.

Podatek od czynności cywilnoprawnych

Ciekawym przykładem jeśli chodzi o sposób księgowania jest podatek od czynności cywilnoprawnych. Jego ujęcie księgowe może wpływać zarówno na stan aktywów (majątku trwałego), jak i pasywów (kapitału własnego). Ponadto jego księgowanie możliwe jest także bezpośrednio jako kosztu, w szczególności podstawowej działalności operacyjnej. Sposób księgowania zależy od przedmiotu czynności cywilnoprawnej, z którą związany jest ten podatek. Poniżej przedstawiamy przykłady takich operacji.

Księgowanie podatku od czynności cywilnoprawnych jako zmniejszenia kapitału własnego

Ten sposób ujęcia księgowego dotyczy sytuacji podwyższenia kapitału zakładowego z tzw. agio czyli nadwyżką ceny emisyjnej nad wartością nominalną przydzielonych akcji. Zgodnie z ustawą o rachunkowości koszty emisji akcji poniesione przy powstaniu spółki akcyjnej lub podwyższeniu kapitału zakładowego zmniejszają kapitał zapasowy spółki do wysokości nadwyżki wartości emisji nad wartością nominalną akcji, a pozostałą ich część zalicza się do kosztów finansowych. Podatek od czynności cywilnoprawnych niewątpliwie należy do kosztów emisji.

Zgodnie z ustawą o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi podlegają m.in. umowa spółki. Podstawę opodatkowania przy umowie spółki kapitałowej stanowi:

- przy zawarciu umowy - wartość kapitału zakładowego,

- przy podwyższeniu kapitału zakładowego - wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy.

Od podstawy opodatkowania odlicza się m. in. koszty notarialne i sądowe związane z zawarciem umowy spółki. Stawka wydatku wynosi 0,5% podstawy opodatkowania.

Pozostałe przychody operacyjne to w szczególności przychody związane z otrzymaniem środków pieniężnych na inne cele niż dopłaty do cen sprzedaży, nabycie lub wytworzenie środków trwałych, środków trwałych w budowie albo wartości niematerialnych i prawnych.