Pytanie: Dwóch pracowników studiowało zaocznie i pracowało w naszej firmie. We wrześniu pracownicy obronili się. Czy doliczam im 8 lat do stażu pracy, ale redukuje 3 lata, które u nas pracowali? Czy pokrywające okresy nie nachodzą się na siebie? Czy pracownicy otrzymują 8 lat, ale nie liczę im 3 lat wypracowanych u nas, bo wtedy też studiowali? Kolejna sprawa dotyczy urlopu wychowawczego. Pracownica zaczęła go 21 czerwca 2017 roku, a kończy wraz z zakończeniem umowy na okres jaki była zawarta tj. z dniem 21 listopada 2018 r. Czy pracownica dostaje jakiś ekwiwalent za rok 2017 i za 2018?

Odpowiedź:

W przypadku pracowników uczących się, do stażu, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się w tym przypadku tylko okres nauki tj. 8 lat, gdyż jest to dla nich lepsza opcja.

Wymiar urlopu wynosi:

1) 20 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat,

2) 26 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.

Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się z tytułu ukończenia szkoły wyższej - 8 lat. Jeżeli pracownik pobierał naukę w czasie zatrudnienia, do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się bądź okres zatrudnienia, w którym była pobierana nauka, bądź okres nauki, zależnie od tego, co jest korzystniejsze dla pracownika. W przypadku opisanych pracowników, korzystniejsze jest dla nich uwzględnienie okresu nauki (8 lat), bo wówczas szybciej osiągną 10-letni staż uprawniający do 26-dniowego urlopu (w czasie nauki pracowali tylko 3 lata).

Jeśli chodzi o odpowiedź na pytanie drugie, to pracownicy przysługuje ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop za 2017 r. Natomiast nie nabyła ona prawa do urlopu za 2018 r., gdyż na dzień 1 stycznia 2018 r. przebywała na urlopie wychowawczym, a w tym roku już nie wróci do pracy.

1 stycznia 2017 r. pracownica nie przebywała na urlopie wychowawczym, więc nabyła prawo do kolejnego urlopu wypoczynkowego. Dopiero potem skorzystała z urlopu wychowawczego. Taka kolejność zdarzeń oznacza, że za 2017 r. pracownica ma prawo do urlopu w pełnym wymiarze i jeśli nie będzie go mogła wybrać w naturze z powodu rozwiązania stosunku pracy, będzie jej przysługiwał ekwiwalent pieniężny.

art. 153 § 2, art. 154 § 1, art. 155 i art. 171 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 2018 r. poz. 917).

Autor: Izabela Nowacka

Ekonomista, specjalizuje się w prawie pracy, ubezpieczeniach społecznych i prawie podatkowym. Autorka licznych publikacji z zakresu rozliczania wynagrodzeń, współpracuje z wieloma wydawnictwami, jest autorką publikacji m.in. w Rzeczpospolitej, Monitorze Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, Monitorze rachunkowości budżetowej