Czy była podstawa prawna do zwolnienia nieobecnego w pracy pracownika?

Pytanie: Pracownik był zatrudniony od 2 stycznia 2007 r. na czas nieokreślony. Przedstawił nam zwolnienie lekarskie od 19 marca 2007 r. do 2 kwietnia 2007 r. Do 16 kwietnia br. pracownik nie stawił się do pracy ani nie poinformował o swoich zamiarach, nie przysłał także następnego zwolnienia lekarskiego. Z dniem 16 kwietnia br. zwolniliśmy pracownika bez wypowiedzenia z winy pracownika na podstawie art. 52 § pkt 1. Po otrzymaniu świadectwa pracy przez pracownika pracownik ten 20 kwietnia br. przysłał nam zwolnienie lekarskie, które było wystawione od dnia 3 kwietnia 2007 r. do 18 kwietnia 2007 r. Czy była podstawa prawna, aby zwolnić tego pracownika?

Odpowiedź: Moim zdaniem - choć postąpiliście Państwo, nie znając do końca sytuacji, w jakiej jest pracownik i trudno dopatrzyć się Państwa złej woli - nie było podstaw prawnych do zwolnienia pracownika w trybie art. 52 Kodeksu pracy, dalej: kp.

Proszę zauważyć, że zgodnie z art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownia w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych. Ustawodawca nie określił katalogu ciężkich naruszeń obowiązków pracowniczych, które uzasadniałyby rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Niewątpliwie opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia może być uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 4 grudnia 1997 r. (sygn. akt I PKN 416/97) pracodawca, jeżeli chce rozwiązać umowę o pracę, musi podać rzeczywisty powód.

Nieusprawiedliwienie w terminie nieobecności w pracy i opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia są to dwa zupełnie inne przypadki naruszenia obowiązków pracowniczych.