wynagrodzenie chorobowe

Chociaż sama idea zabezpieczenia w postaci wypłaty środków pieniężnych pracownikowi w razie choroby w przypadku obu świadczeń jest taka sama, świadczenia te różnią się od siebie znacząco. Głównym założeniem ustawodawcy wyszczególnienia obu świadczeń jest podział ryzyka finansowania choroby pracownika między pracodawcę a ubezpieczenia społeczne.

Ustalenie prawa do wynagrodzenia chorobowego polega na zbadaniu, czy pracownik posiada odpowiedni okres zatrudnienia. Pracownik nabywa bowiem prawo do wynagrodzenia chorobowego po upływie tzw. okresu wyczekiwania, czyli 30 dni nieprzerwanego obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego. Do okresu wyczekiwania wlicza się również poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni.

Przed przystąpieniem do naliczania wysokości wynagrodzenia płatnik powinien również uzgodnić, za jaki okres zaświadczenia lekarskiego wynagrodzenie będzie przysługiwało, co wiąże się z ustaleniem wieku pracownika oraz ustaleniem, czy ubezpieczony w danym roku kalendarzowym korzystał już z tego świadczenia (należy również zbadać, czy nie korzystał z wynagrodzenia chorobowego np. u poprzedniego pracodawcy, jeśli został zatrudniony w trakcie roku kalendarzowego).

Wynagrodzenie chorobowe nie przysługuje w przypadku, gdy przyczyną niezdolności do pracy był wypadek w pracy.