delegacja ustawowa

Przedsiębiorcy korzystający z samochodów w trakcie zagranicznych wyjazdów służbowych, ponoszą nakłady finansowe, które w większości przypadków są związane z ich bieżącą eksploatacją. Chodzi np. o zakup paliwa do samochodów podczas takich wyjazdów, opłaty za korzystanie z autostrad, opłaty parkingowe, koszty ewentualnych napraw w razie nieprzewidzianej awarii pojazdu, czy wynajem aut na miejscu, jeśli przedsiębiorca bądź jego pracownicy udają się tam publicznymi środkami transportu (np. pociągiem, samolotem, autobusem itp.).  

Kiedy wydatki na zagraniczne podróże przedsiębiorcy można zaliczyć do kosztów

W świetle ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodów, są nimi koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła przychodów, z wyjątkiem tzw. kosztów niepotrącalnych (które z woli ustawodawcy nie mogą pomniejszać przychodów podatnika). Tak wynika z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Dodatkowo fiskus wymaga w tym zakresie, aby ponoszone przez przedsiębiorcę wydatki miały definitywny charakter (czyli nie były mu zwrócone w jakiejkolwiek formie), a także zostały odpowiednio udokumentowane. 

Na ogół wydatki dotyczące zagranicznych wyjazdów, stanowią dla przedsiębiorcy, koszty uwzględniane w rachunku  podatkowym. Powszechnie przyjmuje się bowiem, że poszukiwanie nowych klientów czy dostawców w innych krajach, świadczenie tam usług, negocjacje  handlowe z zagranicznymi kontrahentami, udział w międzynarodowych targach i wystawach  itp., wykazują związek z działalnością gospodarczą podatników. Takie podmioty muszą jednak być w stanie każdorazowo wykazać istnienie związku przyczynowo-skutkowego między ponoszonymi w tym celu wydatkami a ich przychodami, jak również udowodnić faktyczne poniesienie tych wydatków.