Czy pracownicy, która wykorzysta urlop wypoczynkowy w styczniu 2010 r., należy wypłacić świadczenie urlopowe za 2009 r.?

Przypomnijmy, że świadczenie urlopowe uregulowane jest ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i może być wypłacane wyłącznie przez pracodawców spoza sektora finansów publicznych, zatrudniających według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Zakład pracy wypłaca je raz w roku każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych, przy czym do tych dni należy doliczyć także te, na które nie udziela się urlopu wypoczynkowego, a więc soboty (jeżeli sobota jest dniem wolnym z tytułu przeciętnie 5-dniowego tygodnia pracy), niedziele i święta.

Świadczenie urlopowe ma charakter roszczeniowy i jego wypłacenie nie zależy ani od stażu pracy uprawnionego, ani jego sytuacji życiowej, rodzinnej czy materialnej, a jedynie od długości urlopu pracownika. Roszczenie o jego wypłatę ulega przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Jeśli pracownik nie skorzysta w bieżącym roku z co najmniej 14 dni nieprzerwanego urlopu wypoczynkowego (np. ze względu na urlop macierzyński czy wychowawczy), wówczas nie uzyska prawa do świadczenia urlopowego. Zatem wykorzystanie 14-dniowego zaległego urlopu za rok 2009 r. w roku następnym uprawnia do wspomnianego świadczenia jedynie w 2010 r. Świadczenie urlopowe za dany rok nierozerwalnie łączy się bowiem z wykorzystaniem urlopu (bieżącego lub zaległego) w danym roku.

Reasumując, pracodawca może oczywiście w geście dobrej woli wypłacić pracownikowi rzeczone świadczenie, nawet mimo braku w danym roku wymaganych 14 dni nieprzerwanego urlopu wypoczynkowego, ale wtedy taka wypłata będzie nie tylko opodatkowana, lecz także ozusowana. W sytuacji gdy pracownik otrzymał świadczenie urlopowe w związku z urlopem, który został tuż po jego rozpoczęciu przerwany, np. wskutek zachorowania, to co do zasady mamy tu do czynienia ze świadczeniem nienależnym. Pracownik nie musiałby jednak zwracać otrzymanej kwoty, gdyby skorzystał z minimum 14-dniowego urlopu do końca danego roku. Jeśli jednak tak by się nie stało, wówczas od świadczenia urlopowego należałoby naliczyć podatek i wszystkie składki zusowskie.