Rekompensowanie pracy świadczonej w niedzielę połączonej z podróżą służbową

Za pracę w niedzielę pracownik powinien w pierwszej kolejności otrzymać dzień wolny, który powinien być udzielony w okresie 6 dni kalendarzowych poprzedzających lub następujących po przepracowanej niedzieli, a gdy nie ma takiej możliwości - do końca okresu rozliczeniowego. Jeżeli w tym terminie, (czyli do końca okresu rozliczeniowego) dzień wolny nie zostanie udzielony - pracownikowi będzie przysługiwało za każdą godzinę pracy w niedzielę, oprócz normalnego wynagrodzenia, dodatek w wysokości 100% wynagrodzenia.

Natomiast w sytuacji, gdy praca w niedzielę była wykonywana dłużej niż przez 8 godzin, powstają nadgodziny dobowe. W takim przypadku, oprócz udzielenia dnia wolnego, pracodawca musi jeszcze zrekompensować te nadgodziny. Jeśli więc pracownik pracował w niedzielę np. przez 10 godzin - to oprócz dnia wolnego - pracownik nabędzie prawo do wynagrodzenia wraz z 100 % dodatkami za 2 godziny.

Jeżeli pracownik wykonuje powierzone mu zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy - mamy do czynienia z podróżą służbową. Zasadą jest, że czas podróży służbowej pracownika zgodny z obowiązującym go rozkładem czasu pracy zalicza się do czasu pracy, natomiast odbywanie podróży służbowej, poza obowiązującym pracownika rozkładem czasu pracy, nie jest uznawane za czas pracy. Pracodawca nie jest, zatem zobowiązany do wypłacania pracownikowi za ten okres dodatkowego wynagrodzenia ani też do udzielenia czasu wolnego.

Zdaniem SN: Czas dojazdu i powrotu z miejscowości stanowiącej cel pracowniczej podróży służbowej oraz czas pobytu w tej miejscowości nie są pozostawaniem do dyspozycji pracodawcy w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy (art. 128 § 1 Kodeksu pracy), lecz w zakresie przypadającym na godziny normalnego rozkładu czasu pracy podlegają wliczeniu do jego normy (nie mogą być od niej odliczone), natomiast w zakresie wykraczającym poza rozkładowy czas pracy mają w sferze regulacji czasu pracy i prawa do wynagrodzenia doniosłość o tyle, o ile uszczuplają limit gwarantowanego pracownikowi czasu odpoczynku (wyrok Sądu Najwyższego z 23 czerwca 2005 r., II PK 265/04, OSNP 2006/5-6/76).

Tak, więc pracownikowi, o którym mowa w pytaniu należy udzielić dnia wolnego od pracy (za pracę w niedzielę) do końca okresu rozliczeniowego oraz wypłacić wynagrodzenie wraz z 100% dodatkami za 5 minut pracy (od godz. 15.15 do godz. 15.20). W przypadku nie udzielenia dnia wolnego do końca okresu rozliczeniowego pracownikowi należy wypłacić wynagrodzenie wraz z 100% dodatkami za 8 godzin i 5 minut.

Gdyby natomiast pracownik, o którym mowa w pytaniu wiózł na targi swoim samochodem jeszcze innych pracowników pracodawcy, wówczas cały czas delegacji należałoby zaliczyć, jako czas pracy, czyli pracownikowi należałoby zrekompensować wszystkie godziny, które wykraczałyby poza rozkładowy czas pracy pracownika. W przedstawionym stanie faktycznym pracownikowi należałoby udzielić dnia wolnego oraz wypłacić wynagrodzenie wraz z 100 % dodatkami za 1 godzinę i 40 minut lub ewentualnie (w przypadku nie udzielenia dnia wolnego do końca okresu rozliczeniowego) wypłacić wynagrodzenie wraz z 100 % dodatkami za 9 godzin i 40 minut.