kara umowna

Od 2021 w polskim prawie podatkowym funkcjonuje ryczałt od dochodów spółek tzw. estoński CIT. Ta forma opodatkowania dostępna jest jedynie dla niektórych podmiotów opodatkowanych podatkiem CIT. Stała się ona jednak dosyć popularna z uwagi na to, że przedsiębiorcy cenią sobie możliwość odroczenia płatności podatku, jaką daje estoński CIT. Opodatkowanie to wiąże się jednak z wieloma nowościami, a dodatkowo bardzo skąpymi przepisami w tym zakresie.

Podatnicy będący na ryczałcie od dochodów spółek mają zupełnie odmienne podstawy opodatkowania niż podatnicy rozliczający się na klasycznym CIT.

Dochody podlegające opodatkowaniu estońskim CIT

Do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem należą bowiem u podatników na estońskim CIT:

• dochód z podzielonego zysku przeznaczony do wypłaty udziałowcom, akcjonariuszom albo wspólnikom lub na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat);
• ukryte zyski;
• wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą;
• nadwyżka wartości rynkowej nad podatkową w przypadku składników przejmowanego majątku lub wniesionego w drodze wkładu niepieniężnego;
• rozdysponowany dochód w przypadku wyjścia z systemu estońskiego CIT;
• dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych.

Wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą a estoński CIT

Jedną z podstaw opodatkowania, która wywołuje już od wielu miesięcy wątpliwości podatników są wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą. Często pojęcie to kojarzy się podatnikom z wydatkami nie stanowiącymi kosztów uzysków przychodu.