Zapis w regulaminie wynagradzania o dodatku za rozłąkę

Monika Frączek

Autor: Monika Frączek

Dodano: 7 maja 2009
Pytanie:  Przedsiębiorstwo, w którym prowadzę kadry, posiada regulamin wynagradzania. Dla pracowników czasowo przeniesionych do pracy do innej miejscowości (bądź do innego kraju) pracodawca chce wypłacać dodatek za rozłąkę w wysokości diety krajowej. Przeniesienie następuje na podstawie aneksu do umowy o pracę, gdzie miejscem świadczenia pracy jest miejsce przeniesienia. Bardzo proszę o informację, czy w regulaminie wynagradzania powinien być zapis mówiący o wypłacaniu i naliczaniu dodatku za rozłąkę, czy też nie musi? Jeżeli zapis taki powinien być w regulaminie wynagradzania, proszę o podanie wzoru, jak taka informacja powinna brzmieć.
Odpowiedź: 

Jeżeli pracodawca posiada regulamin wynagradzania, to zapis, którego dotyczy pytanie, musi się znaleźć w tym regulaminie. Przede wszystkim dlatego, że takiego świadczenia jak „dodatek za rozłąkę” dla pracowników czasowo wykonujących pracę w innym miejscu (gdy doszło do zmiany miejsca wykonywania pracy na mocy porozumienia stron lub wypowiedzenia zmieniającego) nie przewidują powszechnie obowiązujące przepisy prawa pracy.

Zatem żeby była podstawa prawna do jego wypłacenia, należy:

Umieścić zapis jego dotyczący w regulaminie wynagradzania. Zapis ten może brzmieć np. w następujący sposób:

„§ (...) ust. 1. W razie czasowej zmiany miejsca wykonywania pracy – za każdy dzień wykonywania pracy przysługuje dodatek z tytułu rozłąki w wysokości diety krajowej, ustalanej zgodnie z przepisami dotyczącymi sfery budżetowej ”.

Można też np. rozważyć przypadki, kiedy dodatek nie będzie przysługiwał i np. rozbudować przepis w regulaminie wynagradzania:

„2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje pracownikowi:

- za czas pobytu w Polsce w związku z podróżą służbową,

- w czasie pobytu w Polsce w związku z urlopem wypoczynkowym,

- w czasie pobytu w Polsce w związku z niezdolnością do pracy wskutek choroby lub odosobnienia spowodowanego chorobą zakaźną,

- za czas podróży poprzedzającej dzień rozpoczęcia pracy w nowym miejscu pracy oraz następującej po dniu zakończenia pracy w nowym miejscu pracy”.

W umowie o pracę zawartej z pracownikiem czasowo przeniesionym dodać w części, gdzie wymienia się składniki wynagrodzenia, kolejny np. punkt czy § stanowiący, że:

„§ (..) W razie czasowej zmiany miejsca wykonywania pracy – dodatek z tytułu rozłąki, o którym mowa w § (...) Regulaminu Wynagradzania”.

Kodeks pracy wymaga bowiem, żeby umowa o pracę określała: strony umowy, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, a w szczególności:

- rodzaj pracy,

- miejsce wykonywania pracy,

- wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia ,

- wymiar czasu pracy,

- termin rozpoczęcia pracy.

Tak należy postąpić, ponieważ – zgodnie z Kodeksem pracy (dalej: kp) – pracodawca zatrudniający co najmniej 20 pracowników nieobjętych zakładowym układem zbiorowym pracy ani ponadzakładowym układem zbiorowym pracy ustala warunki wynagradzania za pracę w regulaminie wynagradzania. W regulaminie wynagradzania, pracodawca może ustalić także inne świadczenia związane z pracą i zasady ich przyznawania.

 „Może” w tym kontekście oznacza, że pracodawca ma dowolność przyznania pracownikowi innych świadczeń związanych z pracą niż wynagrodzenie zasadnicze i dodatki wymienione w powszechnie obowiązujących przepisach (np. za pracę w porze nocnej czy za pracę w godzinach nadliczbowych) – i wtedy musi je opisać w regulaminie wynagradzania, żeby mieć podstawę prawną do ich wypłacania.

Natomiast gdyby pracownicy wykonywali pracę w innym miejscu, ale w ramach podróży służbowej (czyli bez czasowej zmiany miejsca wykonywania pracy dokonanej w drodze wypowiedzenia zmieniającego lub porozumienia stron), wtedy nie potrzeba by dodawać w regulaminie wynagradzania zapisu, gdyż dieta przysługiwałaby im z mocy Kodeksu pracy.

Poza tym gdyby zasady zwrotu kosztów podróży służbowej pracodawca chciałby uregulować po swojemu, musiałby to zapisać w regulaminie wynagradzania (należy przy tym zaznaczyć, że dieta nie mogłaby być niższa niż dieta za podróż krajową przysługującą pracownikom sfery budżetowej).

Tekst opublikowany: 

7 maja 2009 r.

Monika Frączek

Autor: Monika Frączek

Prawnik, autorka opracowań z zakresu prawa pracy. Od 1998 r. była głównym specjalistą w Departamencie Prawa Pracy, w Ministerstwie Pracy i Polityki Od 2003 r. pracowała w Wydziale Legislacji Departamentu Prawa Pracy. Uczestniczyła w pracach legislacyjnych w MPiPS i Parlamencie. Absolwentka Podyplomowego Studium Zbiorowych Stosunków Pracy i Zasobów Ludzkich, w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Uczestnik Podyplomowego Studium Zagadnień Legislacyjnych prowadzonego na Uniwersytecie Warszawskim. Od wielu lat specjalizuje się w praktycznych zagadnieniach prawa pracy. Autorka opracowań z zakresu prawa pracy kierowanych do pracowników kadr i działów personalnych, a także osób zarządzających. Obecnie prowadzi swoją firmę doradczą oraz prowadzi szkolenia z tematyki prawa pracy dla działów kadr, osób zarządzających oraz związków zawodowych, w szczególności z czasu pracy, dokumentacji pracowniczej, zgodnego z prawem zatrudniania i zwalniania pracowników, podnoszenia kwalifikacji zawodowych uprawnień rodzicielskich, problematyki pracy tymczasowej.
Nie ma jeszcze komentarzy do tego dokumentu.
Zaloguj się aby dodać komentarz