Praca w delegacji do 2.00 godziny a prawo do 11 godzin odpoczynku - stanowisko MPiPS

SN podkreślił, że: „można i należy przyjąć, że polecenie wykonania zadań (czynności) wymagających odbycia podróży służbowej musi wraz z dobową normą czasu pracy mieścić się w ramach wyznaczonych wspomnianymi limitami odpoczynku, a zatem ich ewentualne naruszenie aktualizowałoby dla pracodawcy obowiązek udzielenia pracownikowi równoważnego okresu odpoczynku”.

Zgodnie z opinią Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej pracownik powinien przyjść do pracy po 11 godzinach odpoczynku ( stanowisko MPIPS z 7 grudnia 2011 r.). W swojej opinii MPiPS powołuje się na uzasadnienie do wyroku SN z 23 czerwca 2005 r. II PK 265/04, OSNP 2006/5-6/76, OSP 2005/11/137, M.Prawn. 2005/14/668).

Sąd najwyższy stwierdził w tym wyroku, że czas dojazdu i powrotu z miejscowości stanowiącej cel pracowniczej podróży służbowej oraz czas pobytu w tej miejscowości nie są pozostawaniem do dyspozycji pracodawcy w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy (art. 128 § 1 kp), lecz w zakresie przypadającym na godziny normalnego rozkładu czasu pracy podlegają wliczeniu do jego normy (nie mogą być od niej odliczone), natomiast w zakresie wykraczającym poza rozkładowy czas pracy mają w sferze regulacji czasu pracy i prawa do wynagrodzenia doniosłość o tyle, o ile uszczuplają limit gwarantowanego pracownikowi czasu odpoczynku.

Jeśli zatem czas spędzony w drodze z delegacjinarusza ustaloną w Kodeksie pracy normę 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku na dobę, wówczas pracownikowi należy się wolne.

Ponadto w uzasadnieniu SN podkreślił, że: „można i należy przyjąć, że polecenie wykonania zadań (czynności) wymagających odbycia podróży służbowej musi wraz z dobową normą czasu pracy mieścić się w ramach wyznaczonych wspomnianymi limitami odpoczynku, a zatem ich ewentualne naruszenie aktualizowałoby dla pracodawcy obowiązek udzielenia pracownikowi równoważnego okresu odpoczynku”.

Kodeks pracy nie wymaga zaliczenia czasu jechania w podróży służbowej ani do czasu pracy pracownika, ani nie stanowi, że czas jechania w podróży służbowej nie może naruszyć okresu odpoczynku.

W ewidencji należy wpisać tylko naprawdę przepracowane godziny, reszta jest bowiem usprawiedliwioną nieobecnością w pracy. Można to w ewidencji zaznaczyć jako równoważny okres odpoczynku, jednak nie ma co do tej kwestii wyraźnej wykładni.

Nie ma bowiem przepisu, który pozwoliłby zaliczyć taki okres równoważnego odpoczynku do czasu pracy, poza tym byłoby to niezgodne z celem odpoczynku.

Co prawda rozporządzenie w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy nie przewiduje zachowania przez pracownika prawa do wynagrodzenia za czas nie dopracowany w związku z korzystaniem z okresu odpoczynku po zakończeniu podróży służbowej.

Obowiązek zapłacenia wynagrodzenia za godziny od 8.00 do 13.00 nie wynika również z Kodeksu pracy, który stanowi, że wynagrodzenie przysługuje za prace wykonaną, natomiast za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa tak stanowią.

Jednak, zgodnie z wykładnią MPIPS - pracownik mimo korzystania z okresu równoważnego odpoczynku powinien zachować prawo do wynagrodzenia z umowy o prace, mimo, ze nie wypracował wymiaru czasu pracy na dany miesiąc (40 godzin w danym tygodniu).