Czy pracownik musi poświęcić 100% swojego czasu na realizację działalności badawczo-rozwojowej

Wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej w części niedotyczącej prac badawczo-rozwojowych muszą podlegać wyłączeniu od odliczenia dokonywanego w ramach ulgi badawczo-rozwojowej. Tym samym, wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w dziale badań i rozwoju nie stanowią w całości kosztów kwalifikowanych, w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Takie wnioski płyną  interpretacji indywidualnej o nr 0111-KDIB1-3.4010.206.2017.1.APO.

Chodziło o spółkę prowadzącą działalność gospodarczą w przemyśle chemicznym. W ramach działalności spółka realizuje prace nakierowane na tworzenie nowych i ulepszonych produktów oraz procesów produkcyjnych. Innowacyjność produktów oraz zdolności produkcyjne pozwalają spółce utrzymywać wysoką pozycję na rynku.

Na potrzeby prac przedsiębiorstwo posiada wyodrębniony w strukturze wewnętrznej dział badań i rozwoju, odpowiedzialny za ich planowanie i realizację. Pracownicy, oprócz zadań związanych z pracami B+R, prowadzą też prace dotyczące bieżącego nadzorowania jakości produkowanych wyrobów.

Wątpliwości dotyczyły tego, czy w przypadku pracownika zatrudnionego w dziale badań i rozwoju w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej (w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT) koszty jego zatrudnienia stanowią w całości koszty kwalifikowane.

Spółka twierdziła, że tak. Dyrektor Krajowej Administracji Skarbowej był jednak innego zdania.

Organ podatkowy przypomniał, że podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, są obowiązani w ewidencji wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 18d ust. 8 ustawy o CIT).

Trzeba też pamiętać, że oprócz spełnienia wskazanych warunków ustawodawca przewidział trzy warunki uznania tzw. „kosztów pracowniczych” za koszty kwalifikowane na cele stosowania ulgi badawczo-rozwojowej, mianowicie:

• koszty te muszą stanowić koszty uzyskania przychodów dla pracodawcy,
• muszą dotyczyć pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej w zakresie w jakim badania te prowadzą,
• koszty, o których mowa, muszą stanowić należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Za koszty kwalifikowane należy uznać należności ponoszone przez spółkę wobec jej pracowników zatrudnionych w dziale badań i rozwoju na podstawie umów o pracę i realizujących działalność badawczo-rozwojową.

Jeżeli w zakres obowiązków określonego pracownika, zatrudnionego w celu działalności badawczo-rozwojowej, wchodzą czynności związane nie tylko z tą działalnością np. prace związane z bieżącym nadzorowaniem jakości produkowanych wyrobów, to wówczas wydatki związane z zatrudnieniem tego pracownika w tym zakresie, choć mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, to nie są kosztami poniesionymi na działalność badawczo-rozwojową.

Warto wspomnieć, że dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 20 marca 2017 r., nr 2461-IBPB-1-3.4510.1184.2016.1.TS zajął odmienne stanowisko.

W przypadku pracowników zajmujących stanowiska w ramach działalności B+R, a którzy będą zajmowali się w ramach godzin pracy czynnościami niebędącymi realizacją tej działalności (np. przygotowanie nowego sprzętu komputerowego do pracy), można uznać za zatrudnionych w celu realizacji działalności B+R. W konsekwencji przedsiębiorca ma prawo do ulgi na działalność B+R.

Polecamy też:

Sprawdź, jak skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową

Interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr z 2 sierpnia 2018 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.206.2017.1.APO