Minister finansów wydał interpretację ogólną w sprawie kart paliwowych – co z niej wynika

Bezgotówkowe płatności coraz częściej są używane przez firmy. Niemałe zamieszanie wywołał w 2019 roku wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-235/18 w odniesieniu do kart paliwowych. W dniu 15 lutego 2021 r. Ministerstwo Finansów wydało interpretację ogólną w odniesieniu do używania kart paliwowych.

W przedmiotowej sprawie naczelnik II US Warszawa-Śródmieście odmówił  zwrotu VAT spółce Vega International w wysokości 106.031,44 zł za okres od kwietnia do czerwca 2012 roku. Vega International zajmowała się organizowaniem i zaopatrzeniem spółek zależnych w karty paliwowe. Następnie spółki zależne tankowały z użyciem kart paliwowych na wybranych stacjach tankowania. Vega International refakturowała koszty, które fakturowane na nią były przez dostawców paliwa na Vega Poland.

W ocenie TSUE nie można uznać, iż w tym przypadku dochodzi do dostawy paliwa na rzecz Vega Internation, a następnie ta spółka dokonuje jego odsprzedaży na rzecz Vega Poland. W takim przypadku dochodzi bowiem do udostępnienia kart paliwowych, a tym samym udostępnienia instrumentu pozwalającego na nabycie tych paliw jako pośrednik w ramach transakcji nabycia towaru.

Tym samym Vega International nie może domagać się zwrotu VAT zapłaconego od otrzymanych faktur, gdyż nie dochodzi do dostawy towaru po stronie Vega International.

Jednocześnie Vega International dokonując refaktury na rzecz Vega Poland kosztów paliwa od dostawców pobiera wynagrodzenie w postaci 2%  wartości transakcji.

Po wydaniu wyroku TSUE podatnicy polscy zaczęli analizować swoje przypadki kart paliwowych pod kątem tego, czy przypadkiem również w ich przypadku nie pojawia się przesłanka świadczenia usług finansowych czy działania jak instytucja kredytowa i obawa w odniesieniu do VAT odliczonego od tych faktur.

Jak wskazuje MF w interpretacji każdy przypadek podatnicy powinno rozstrzygać odrębnie, gdyż mnogość modeli w zakresie używania kart paliwowych w biznesie nie pozwala na traktowanie wszystkich tych przypadków tożsamo.

Zgodnie z ustawą o VAT za odpłatną dostawę towarów uznaje się dostawę towarów w rozumieniu przeniesienia prawa rozporządzania towarami jak właściciel.

W ramach kwalifikowania transakcji jako dostawy towarów lub jako świadczenie usługi niezbędne jest ustalenie:

• na który podmiot dostawca przeniósł uprawnienie do dysponowania towarem jak właściciel,
• czy podmiot pośredniczący udostępniający karty paliwowe świadczy w ten sposób usługi na rzecz odbiorcy.

Jednocześnie MF wskazuje, że aby doszło do przeniesienia uprawnienia do dysponowania towarem jak właściciel przez dostawcę towaru (prowadzącego stację paliw) bezpośrednio na rzecz odbiorcy w ramach transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych powinien zostać stwierdzony w przypadku kumulatywnego spełnienia poniższych przesłanek:

1) nabywanie towaru przez odbiorcę (posiadacza karty) bezpośrednio od dostawców;

2) decydowanie wyłącznie przez odbiorcę w szczególności o sposobach nabycia towaru (wybór miejsca nabycia), ilości oraz jakości towaru, momencie zakupu i sposobie wykorzystania towaru;

3) ponoszenie przez odbiorcę (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego) całości kosztów związanych z nabyciem towaru;

4) ograniczenie się podmiotu pośredniczącego do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego pozwalającego nabyć towar.

W przypadku łącznego spełnienia powyższych przesłanek, działalność podmiotu pośredniczącego między dostawcą a odbiorcą towaru, sprowadzająca się do udostępnienia kart paliwowych, powinna zostać zakwalifikowana jako świadczenie usług na rzecz tego ostatniego.

Warto też dodać, że Ministerstwo Finansów na swojej stronie podało, że na mocy ustawy z 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, 1 stycznia 2021 r. został uchylony przepis art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. W momencie wyeliminowania tego przepisu z porządku prawnego, doszło do utraty aktualności, a tym samym mocy ochronnej interpretacji indywidualnych wydanych w zakresie tego przepisu.

Jak wskazało MF aktualność interpretacji indywidualnej jest ściśle powiązana z okresem, w jakim obowiązuje przepis, którego dana interpretacja dotyczy. Interpretacje indywidualne zachowują natomiast swoją moc ochronną (na zasadach wynikających z art. 14k-14m Ordynacji podatkowej) w odniesieniu do okresu, w jakim interpretowany przepis pozostawał w obrocie prawnym. Jak podkreślono, podatnicy posiadający interpretacje indywidualne wydane w zakresie przepisu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, mogą nadal korzystać z wynikającej z nich ochrony w odniesieniu do okresów rozliczeniowych sprzed 1 stycznia 2021 r.

Wydana interpretacja wciąż, nie wyjaśnia wielu problemów, a mianowicie:

1. Czy jeśli mamy do czynienia z sytuacją bardziej skomplikowaną tj. stacja franczyzowa, koncern, spółka A, spółka zależna to interpretacja będzie miała zastosowanie?
2. Czy jeśli mamy do czynienia z sytuacją tj. stacja franczyzowa, koncern, leasingodawca, emitent kart, leasingobiorca to interpretacja będzie miała zastosowanie?
3. Czy nadal wyłącznie odbiorca decyduje jeśli to on decyduje ile zatankuje, ale już jaki rodzaj paliwa lub jakiego rodzaju produktu zakupu może kartą nabyć jest zależne od wydającego kartę. Czy nadal będzie tylko tankujący wyłącznie decydował, jeśli grupę produktów wybiera mu w panelu administracyjnym podmiot udostępniający karty, ale to tankujący decyduje ile tankuje?
4. Czy ograniczenie się podmiotu pośredniczącego do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego pozwalającego nabyć towar będzie miało miejsca również wtedy, kiedy to ten podmiot pośredniczący np. ustawia limity, dobiera grupy produktów?

Źródło: Interpretacja ogólna ministra finansów funduszy i polityki regionalnej z 15 lutego 2021 r. nr PT9.8101.3.2020