Sprawdź skutki podatkowe wycieczki zorganizowanej przez szefa

Przedsiębiorca zamierzał wysłać pracowników i emerytów na zagraniczną wycieczkę do Chorwacji. Wyjazd miał być zorganizowany w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Udział w wycieczce będzie miał charakter dobrowolny i powszechnie dostępny dla wszystkich uprawnionych. Celem wycieczki będzie integracja pracowników oraz umożliwienie aktywnego wypoczynku, co pozytywnie wpłynie na wzajemne relacje i efektywność pracy. Osoba biorąca udział w wycieczce, zgodnie z regulaminem ZFŚS, wniesie dopłatę w zależności od swojej sytuacji materialnej. Pozostała kwota będzie dofinansowana z ZFŚS.

Wątpliwości dotyczyły tego, czy udział pracownika w wycieczce jest dla niego przychodem.

Organ podatkowy potwierdził, że przychód nie powstanie. Szef Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: KIS) odniósł się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13.

Trybunał uznał wówczas, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

1)      zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

2)      zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

3)      korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Zdaniem Trybunału udział w spotkaniu integracyjnym zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż brak jest podstaw, aby świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom jako ich wymierną korzyść.

Aleksander Dyl
Junior Associate w Kancelarii Ożóg Tomczykowski Sp. z o.o.

Zagadnienie opodatkowania dodatkowych świadczeń zapewnianych pracownikom przez pracodawców od zawsze było przedmiotem ożywionych dyskusji i rozważań zarówno organów podatkowych, jak i wojewódzkich sądów administracyjnych. Pracodawcy starali się wykazać brak konieczności opodatkowania, podczas gdy organy próbowały podważyć ich racje. Nie inaczej było w przypadku świadczenia dodatkowego w postaci udziału pracowników w wyjeździe integracyjnym finansowanym czy współfinansowanym przez pracodawcę.

Punktem przełomowym tego sporu jest orzeczenia TK z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13). Trybunał zaproponował kryteria, według których ustalać należy, kiedy świadczenie dodatkowe stanowi przychód pracownika, a kiedy przychód taki w ogóle nie powstaje. Szef KIS zastosował je także w omawianej interpretacji.

Interpretacja ta doskonale wpisuje się w ugruntowaną w ostatnim czasie linię argumentacyjną Krajowej Informacji Skarbowej. Nawet w przeciągu ostatnich kilku miesięcy wydano wiele rozstrzygnięć, których konkluzje są w zasadzie tożsame z tymi wysnutymi w omawianej interpretacji.

Za przykład mogą posłużyć chociażby te wydane 1 września 2017 r. (sygn. 0115-KDIT2-2.4011.206.2017.1.AG), 18 sierpnia 2017 r. (sygn. 0115-KDIT2-2.4011.166.2017.2.NPR) czy 3 sierpnia 2017 r. (sygn. 0114-KDIP3-1.4011.171.2017.1.KS).

Z interpretacji tych płynie jeden wniosek – przychód po stronie pracownika należy rozpoznać, wówczas gdyby ten korzystał ze świadczenia w pełni dobrowolnie, byłoby to w jego interesie i prowadziło do powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, a wartość świadczenia byłaby wymierna i możliwa do przypisania mu indywidualnie. W innych przypadkach, co do zasady, mamy do czynienia ze świadczeniami dodatkowymi, których wartość nie stanowi przychodu pracownika, a co za tym idzie, − nie ma konieczności ich opodatkowania.

Zauważmy, że organizacja takiego wyjazdu ma na celu przede wszystkim zintegrowanie załogi czy zwiększenie efektywności, a więc realizację interesów pracodawcy. Gdyby nie zorganizowanie wycieczki przez zatrudniającego, pracownik nie przeznaczyłby środków finansowych na takie przedsięwzięcie, więc nie można mówić także o spełnieniu przesłanki uniknięcia wydatku. Z uwagi na to, że uczestnicy nie zawsze korzystają z tych samych atrakcji podczas wyjazdu, a jego koszt jest ustalany ryczałtowo, to dokładne określenie wartości korzyści w stosunku do każdego z uczestników również nie byłoby możliwe. Skoro zaś opisane wcześniej przesłanki nie zachodzą – wartość wyjazdu nie stanowi przychodu pracownika.

Interpretacja Indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 lipca 2017 r., nr 0115-KDIT2-2.4011.117.2017.1.NPR