Jak długo przechowywać PKPiR w kontekście środków trwałych i odpisów amortyzacyjnych  

Osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów (art. 24a ust. 1 ustawy o PIT, z zastrzeżeniem art. 24a ust. 3, 5 i 5a ustawy o PIT) albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o PIT.

Szczegółowy krąg podmiotów zobowiązanych do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określają przepisy art. 24a ustawy o PIT oraz rozporządzenie ministra finansów  w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Czym są księgi podatkowe

Księgi podatkowe  (w rozumieniu art. 3 pkt 4 Ordynacji podatkowej) to  księgi rachunkowe, podatkowa księga przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia - do celów podatkowych - na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci.

Podatkowa księga przychodów i rozchodów uznawana jest zatem za księgę podatkową w rozumieniu Ordynacji podatkowej.

Księgi podatkowe i dokumenty źródłowe będące odzwierciedleniem zapisów znajdujących się w tych księgach należy przechowywać przez okres równy okresowi przedawnienia zobowiązania podatkowego. Dotyczy to m.in. podatkowej księgi przychodów i rozchodów.