Czekoladki dla pracownic z okazji Dnia Kobiet – czy są kosztem firmy

W sprawie, której dotyczyła interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 sierpnia 2022 r. (nr 0111-KDIB1-1.4010.342.2022.2.ŚS) podmiotem wnioskującym o jej wydanie była spółka z o.o. Jak wynikało ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku złożonym przez nią w tym celu, jednostka jako pracodawca z okazji świąt Bożego Narodzenia, Dnia Kobiet, rocznic jubileuszowych spółki, a także innych istotnych wydarzeń – dokonuje zakupu dla pracowników drobnych prezentów okolicznościowych np. kwiatów, słodyczy, herbat itp. Wydatki te podatnik finansuje ze swoich środków obrotowych. Przy czym nie różnicuje wartości prezentów dedykowanych poszczególnym pracownikom według stanowisk lub jakiejkolwiek innej hierarchii.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego spółka zwróciła się do dyrektora KIS o wyjaśnienie w drodze interpretacji indywidualnej, czy m.in. wydatki, o których była mowa wcześniej, wolno jest jej zaliczać do kosztów uzyskania przychodów.

Prezentujące własne stanowisko w tej kwestii podatnik stwierdził, że  ma prawo rozliczać w ten sposób zakupy drobnych prezentów okolicznościowych dla pracowników. Uzasadnił je tym – powoławszy się na art. 15 ust. 1 ustawy o CIT – że z powołanej normy wynikają warunki przyjmowane przez orzecznictwo i doktrynę, których łączne spełnienie daje możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodu. Są nimi:

• poniesienie kosztu przez podatnika,
• definitywność kosztu,
• związek kosztu z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesienie kosztu w celu uzyskania (w tym zwiększenia), zachowania lub zabezpieczenia przychodów,
• właściwe udokumentowanie kosztu,
•  niestosowalność katalogu wydatków z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W ocenie wnioskodawcy w przypadku omawianych wydatków wymienione przesłanki są spełnione. Koszty te są bowiem ponoszone przez spółkę w sposób definitywny, bezzwrotny, są także są właściwie udokumentowane i związane z działalnością wnioskodawcy.

Ponadto wspomniane wydatki spełniają cel zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, ponieważ przekazywanie drobnych prezentów okolicznościowych spełnia rolę pielęgnacji atmosfery w pracy oraz dbałości o relacje pomiędzy pracodawcą a pracownikami i pomiędzy samymi pracownikami. Jest to czynnik, który ma przyczynić się do mocniejszej identyfikacji pracowników ze spółką – przez co ma on zabezpieczać jej przychód, względnie mieć stymulacyjny wpływ na wielkość osiąganych przez nią przychodów. Wnioskodawca podkreślił, że w związku z tym w sposób niekomunikowany oczekuje w przyszłości proporcjonalnego zaangażowania w pracę w stosunku do przekazanych pracownikom drobnych prezentów. W tym ujęciu prezenty te nie mieszczą się w definicji darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT.

Podkreśliwszy, że upominki te nie są wskazane w regulaminach wynagradzania, czy też w umowach zawieranych w formie pisemnej, lecz są podyktowane zwyczajowym trybem dbałości o pracowników – wnioskodawca stwierdził zarazem, że poniesione na nie wydatki nie mieszczą się również w katalogu tzw. kosztów niepotrącalnych, wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Według podatnika nie kwalifikują się w szczególności do wydatków reprezentacyjnych, tak samo jak do wydatków na działalność socjalną w rozumieniu przepisów o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS). W konsekwencji stanowią one dla spółki koszty uzyskania przychodów. 

Dyrektor Krajowej Administracji Skarbowej, do którego wpłynął wniosek spółki o wydanie interpretacji indywidualnej, uznał jej argumentację przedstawioną w tym wniosku za przekonującą. W związku z tym, zgodziwszy się ze stanowiskiem przedstawionym przez wnioskodawcę odnośnie do kwestii będącej jego przedmiotem i uznawszy je za prawidłowe – organ odstąpił od uzasadnienia prawnego tej oceny.