Z utratą towaru może wiązać się obowiązek korekty VAT

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi – tak wyjaśnił dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Chodziło o spółkę, która zajmuje się sprzedażą akcesoriów wyposażenia domu. W okresie od marca do 22 czerwca 2015 r. w ramach prowadzonej działalności sprzedawała m.in. obrusy i poszewki z nadrukowanym wzorem. Okazało się, że przedsiębiorstwo naruszyło prawo do wzoru kontrahenta z Niemiec. Na mocy zawartej ugody spółka zobowiązała się do likwidacji towarów ze wzorem.

Nie było wiadomo czy z uwagi na likwidację części produktów oznaczonych wzorem konieczna jest korekta VAT naliczonego i kiedy trzeba ewentualnie korekty dokonać.

Organ podatkowy wyjaśnił, że spółka ma obowiązek korekty odliczonego podatku naliczonego, ponieważ utraciła prawo do odliczenia podatku.

Spółka powinna skorygować VAT naliczony w deklaracji podatkowej składanej za miesiąc, w którym nastąpiła zmiana prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

W ocenie organu podatkowego, wbrew temu, co twierdziła spółka, zmiana ta nastąpiła nie w miesiącu przeprowadzenia likwidacji produktów, ale w miesiącu zawarcia przez strony ugody, której efektem była decyzja o zniszczeniu niesprzedanych produktów ze wzorem.

Utrata i zniszczenie towarów (czy to na skutek zdarzeń losowych, czy to na skutek likwidacji) nie powoduje, co do zasady, zmiany prawa do odliczenia skutkującej obowiązkiem dokonania korekty odliczonego podatku.

Warunkiem jest odpowiednie (tj. wiarygodne) udokumentowanie i potwierdzenie kradzieży lub zniszczenia. Wynika to wprost z art. 185 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. ze zm.). Na podstawie tego przepisu korekta nie jest dokonywana m.in. w przypadku należycie udokumentowanego lub potwierdzonego zniszczenia, zagubienia lub kradzieży własności (zob. również przykładowo wyrok NSA z14 października 2010 r., nr I FSK 1450/09).

Zniszczenie z winy podatnika oznacza obowiązek korekty

Od zasady tej istnieje jednak wyjątek. Dotyczy on przypadków, gdy utrata lub zniszczenie towaru nastąpiło z przyczyn zawinionych przez podatnika (zob. przykładowo interpretację indywidualną dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 29 września 2009 r., nr ILPP2/443-914/09-2/EN). Taka właśnie sytuacja miała miejsce w stanie faktycznym, którego dotyczy komentowana interpretacja, gdyż konieczność zniszczenia towarów wynikła z naruszenia przez spółkę cudzych praw do wzoru. Organ podatkowy słusznie zatem wyjaśnił, że wnioskująca o wydanie komentowanej interpretacji spółka jest zobowiązana do korekty odliczonego podatku.

Na podkreślenie przy tym zasługuje fakt, że korekta taka powinna być dokonana już w okresie rozliczeniowym zawarcia przez strony ugody, której efektem była decyzja o zniszczeniu towarów (a nie w okresie rozliczeniowym faktycznego zniszczenia towarów). Ze stanowiskiem tym należy się zgodzić, gdyż przesłanką utraty prawa do odliczenia jest nie tyle samo zniszczenie towarów, co zmiana prawa do odliczenia.

W komentowanym stanie faktycznym zmiana prawa do odliczenia nastąpiła zaś właśnie z chwilą zawarcia wskazanej ugody, tj. od tej chwili towary przeznaczone do zniszczenia przestały być przeznaczone do sprzedaży opodatkowanej VAT.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 lutego 2016 r., nr ITPP2/443-1200/15/AK