Prowadząc działalność gospodarczą przedsiębiorcy korzystają z różnego rodzaju składników majątku, np. maszyn, urządzeń, środków transportu czy budynków. Wiele z nich to środki trwałe poddawane amortyzacji zgodnie z obowiązującymi przepisami. Najbardziej popularną metodą stosowaną przez firmy w tym zakresie jest amortyzacja metodą liniową.
Amortyzacja podatkowa odzwierciedla stopniową utratę wartości składnika majątku z upływem czasu, w związku z jego użytkowaniem. Chodzi zarówno o jego zużycie fizyczne, jak i moralne, w wyniku nieustannego postępu technicznego, który sprawia, że z czasem staje się on przestarzały. W praktyce polega ona na rozłożeniu w czasie rozliczenia wydatków związanych z wprowadzeniem danego środka trwałego do firmy, poprzez tzw. odpisy amortyzacyjne. Wydatki te przedsiębiorcom co do zasady wolno jest bowiem zaliczać do kosztów uzyskania przychodów nie bezpośrednio, lecz właśnie w drodze wspomnianych odpisów. Dokonuje się ich od wartości początkowej środka trwałego, którą na ogół ustala się na podstawie ceny jego nabycia lub kosztów wytworzenia we własnym zakresie – z uwzględnieniem późniejszych ulepszeń. Trwa to aż do czas zrównania się wspomnianej wartości z dokonanymi odpisami amortyzacyjnymi (względnie zbycia środka trwałego, likwidacji, czy stwierdzenia jego niedoboru, np. w wyniku kradzieży). Podobne zasady dotyczą tzw. wartości niematerialnych i prawnych.
Z tego tekstu dowiesz się:
Przepisy, które od 2000 roku pozbawiły podatników możliwości amortyzacji prawa użytkowania udziału w nieruchomości, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych przed 1 stycznia 1999 r., są niekonstytucyjne. Tak orzekli wczoraj sędziowie Trybunału Konstytucyjnego.
W wyroku z 10 lutego (sygn. akt P 10/11) Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że ustawodawca powinien w odpowiednich przepisach przejściowych uwzględnić sytuację podatników, którzy prowadząc działalność gospodarczą korzystali z prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych z tytułu posiadania prawa użytkowania udziału w nieruchomości oraz innych wartości niematerialnych i prawnych.
Zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostały uregulowane w art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT i różnią się one od tych przyjętych do rozliczania składników majątku wykorzystywanych przez cały rok.
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie ich wykorzystywania; w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.
Składniki majątku trwałego ulegają zużyciu fizycznemu (środki trwałe) na skutek ich eksploatacji oraz zużyciu ekonomicznemu, będącego wynikiem postępu technicznego lub po prostu upływu czasu. Odzwierciedleniem tego procesu utraty wartości majątku trwałego jest zwykle amortyzacja.
@ Wiedza i Praktyka Sp. z o.o. \\ Wszystkie prawa zastrzeżone.
/WiedzaiPraktyka
/wip