Czy delegowany pracownik do Niemiec musi posiadać formularz E 101?

Zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego w stosunku do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.Urz. WE L 149 z 5.07.1971, s. 2 i nast. z późn. zm., dalej rozporządzenie Nr 1408/71, osoby (przede wszystkim obywatele państwa członkowskich UE/EOG), do których stosuje się przedmiotowe rozporządzenie - co do zasady - podlegają ustawodawstwu z zakresu zabezpieczenia społecznego tylko jednego państwa członkowskiego UE/EOG. Ustawodawstwo to określa się zgodnie z przepisami tytułu II rozporządzenia Nr 1408/71.

Z art. 13 ust. 2 lit. a rozporządzenia Nr 1408/71 wynika, że pracownik najemny zatrudniony na terytorium jednego państwa członkowskiego UE/EOG podlega ustawodawstwu tego państwa, nawet, jeżeli zamieszkuje na terytorium innego państwa członkowskiego UE/EOG lub jeżeli przedsiębiorstwo lub pracodawca, który go zatrudnia ma swoją zarejestrowaną siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego państwa członkowskiego UE/EOG.

Pracownikowi delegowanemu, o którym mowa w art. 14 ust. 1 lit. a rozporządzenia Nr 1408/71, właściwa instytucja ubezpieczeniowa państwa wysyłającego wydaje zaświadczenie na formularzu E 101 potwierdzające, że w okresie wykonywania pracy na terytorium państwa przyjmującego nadal podlega on ustawodawstwu z zakresu zabezpieczenia społecznego państwa wysyłającego.

W związku z powyższym, jeżeli obywatel polski zostanie delegowanych przez pracodawcę do wykonywania pracy najemnej na terytorium Niemiec i nie będzie posiadał wystawionego przez ZUS zaświadczenia na formularzu E 101 potwierdzającego, że w okresie tego delegowania nadal podlega polskiemu ustawodawstwu z zakresu zabezpieczenia społecznego, w tym okresie właściwe dla niego będzie niemieckie ustawodawstwo z zakresu zabezpieczenia społecznego.