Praktyczne wskazówki, jak bezbłędnie rozliczać faktury korygujące

Zasady wystawiania faktur korygujących zostały dokładnie opisane w ustawie o VAT. I tak podatnik wystawia fakturę korygującą ,w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1) udzielono obniżki ceny w formie rabatu,

2) udzielono opustów i obniżek cen, 3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, 5) podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

(art. 106j. ust 1 ustawy o VAT).

Wystawienie faktury jest spowodowane różnymi zdarzeniami, co oznacza zwiększenie lub zwiększenie obowiązku podatkowego. Błędy na fakturze pierwotnej, które nie wpływają na wysokość podatku, dotyczące np. nazwy odbiorcy, nie wymagają wystawienia faktury korygującej. Takie błędy wystarczy skorygować na nocie korygującej, którą wystawia odbiorca.

Faktury korygujące należy rozważyć na dwa sposoby:

• korekta in plus,
• korekta in minus.

Korekta in plus

Sytuacja w przypadku korekt in plus jest stosunkowo łatwa, gdyż ustawa o VAT nie zawiera odrębnych przepisów, które określałyby sposób rozliczenia takiej faktury.

Podatnik w takim przypadku koryguje podatek VAT w drodze korekty deklaracji VAT w zależności od powodu skorygowania faktury. Gdy korekta faktury nastąpiła po zaistnieniu pomyłki w kwocie do zapłaty lub stawce podatku, wówczas podatnik powinien dokonać korekty deklaracji VAT za okres, w którym została wykazana pierwotna faktura.

Korekta in minus

Przy korekcie in minus, tzn. gdy podatnik obniża podstawę opodatkowania, należy wówczas dokonać korekty deklaracji VAT wtedy, gdy otrzyma potwierdzenie faktury korygującej od nabywcy przed upływem terminu składania deklaracji podatkowej. Co wynika z  art. 29a ust. 13 i 14 ustawy o VAT.

Przepis ten stosuje się do sytuacji, gdy podstawę opodatkowania obniża się o (zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT):

1) kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2) wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

3) zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło.

Zatem korekty in minus dokonuje się w miesiącu, w którym faktura korygująca została przekazana do nabywcy, a ten potwierdził jej otrzymanie.

Są też wyjątki od tej zasady, co oznacza, że. nie ma obowiązku uzyskania od kontrahenta potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Takie sytuacje to:

1) eksport towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;

2) dostawa towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;

3) sprzedaż: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;

4) gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

W kwestii podatku dochodowego zasady rozliczania faktury korygującej, która zmniejsza zobowiązania nabywcy wobec dostawcy, a zatem zmniejszająca koszty podatnika, opisane zostały w art. 22 ust. 7c – 7f ustawy o PIT i analogicznie w art. 15 ust. 4i–4l ustawy o CIT.

I tak, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty (art. 15 ust. 4i ustawy o CIT)

Ponadto jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

Natomiast, gdy faktura koryguje przychody podatnika, ale nie jest wynikiem błędu rachunkowego, podatnik zobowiązany jest do skorygowania zapisów księgowych poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów w okresie, w którym została wystawiona faktura korygująca. Jeżeli w danym okresie rozliczeniowym, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.