Tylko teraz możesz BEZPŁATNIE przetestować PortalFK.pl przez 24h! GWARANTUJEMY:
Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą sezonowo, a tym samym używający środków trwałych jedynie w tym okresie, nie mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych przez cały rok. Skorzystaj z przykładów i wskazówek eksperta, aby nie popełniać błędów.
Działalność sezonowa charakteryzuje się tym, że w poszczególnych okresach roku następuje znaczący wzrost przychodów osiąganych z podstawowej działalności. Zmienność tych przychodów jest znacząca, powtarzająca się i możliwa do przewidzenia. Odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych należy dokonywać w okresie ich wykorzystywania. Oznacza to, że w miesiącach, w których działalność sezonowa nie jest wykonywana, środek trwały z nią związany nie podlega amortyzacji.
Ustawa o CIT określa wprost, że jeżeli środek trwały jest wykorzystywany sezonowo, to odpisy amortyzacyjne są naliczane tylko w tym okresie.
Podatnik może ustalić wysokość odpisu miesięcznego, dzieląc roczną kwotę odpisów amortyzacyjnych:
• przez liczbę miesięcy w sezonie albo
• przez 12 miesięcy w roku.
Wymienione metody ustalania odpisów amortyzacyjnych dotyczą środków trwałych używanych sezonowo ze względu na swoją specyfikę albo ze względu na rodzaj i charakter działalności. Metod tych nie należy stosować do środków trwałych, które z innych względów przez pewien okres nie są przez jednostkę wykorzystywane, chyba że brak użytkowania tych składników majątkowych jest wynikiem zaprzestania przez podatnika określonej działalności. Środki trwałe niewykorzystywane przez podatnika na skutek zaprzestania działalności, w której były wykorzystywane, nie podlegają bowiem amortyzacji
Wskazówka eksperta
Taki właśnie wariant jest niewątpliwie bardziejkorzystny dla tych podatników, którzy są zainteresowani skróceniem okresu amortyzacji środka trwałego, a w konsekwencji poprzez zwiększenie wartości miesięcznego odpisu amortyzacyjnego w sezonie, podwyższeniem kosztów uzyskania przychodów w okresie sezonowo prowadzonej działalności gospodarczej.
Odmiennie, wybór drugiego wariantu, polegającego na ustalaniu miesięcznego odpisu amortyzacyjnego jako 1/12 wartości rocznej odpisu prowadzi do znacznego wydłużenia całego okresu amortyzacji, przy czym zauważmy, że im krótszy dla określonej działalności jest sezon, to zwiększa się różnica tak ustalonego okresu amortyzacji w stosunku do amortyzacji przebiegającej w oparciu o wariant pierwszy. Tym samym, taka forma amortyzacji sezonowej może okazać się bardziej korzystna dla tych podatników, którzy nie są zainteresowani doraźnym zwiększaniem wartości kosztów uzyskania przychodów poprzez wartość odpisu amortyzacyjnego składnika majątku wykorzystywanego sezonowo, a dla których (np. z uwagi na rozliczanie straty lub zakładane przyszłe osiąganie dochodów) korzystne jest wydłużenie okresu amortyzacji, co prowadzi do przesunięcia podatkowych korzyści procesu amortyzacji na okresy przyszłe.
Przy ustalaniu zasad amortyzacji warto też pamiętać, że pewne aktywa nie podlegają zużyciu. Należą do nich np. grunty (pod warunkiem, że nie służą wydobyciu kopalin metodą odkrywkową – zasoby złóż). Aktywa takie nie powinny być amortyzowane. To samo dotyczy aktywów, które nie są jeszcze oddane do użytkowania lub zostały z niego wycofane.
Przedsiębiorcy, którzy inwestują w sezonowe środki trwałe, muszą pamiętać, że takich inwestycji nie mogą zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodu, ale muszą je rozłożyć w czasie, dokonując odpisów amortyzacyjnych.
Wyjątek stanowią środki trwałe, których wartość początkowa nie przekracza 10.000 zł. W ich przypadku wydatki na zakup stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania.
Amortyzacji dokonujemy od wartości początkowej środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki wprowadzono do ewidencji. Inaczej jednak przebiega amortyzacja, gdy jej przedmiotem jest środek trwały używany sezonowo.
Jeżeli przedsiębiorca używa środków trwałych na przykład tylko w okresie wakacyjnym i inwestuje w droższe rzeczy, o wartości przekraczającej 10 tys. zł, to rozliczenia w kosztach musi dokonać stopniowo poprzez odpisy amortyzacyjne. Odpisów amortyzacyjnych należy jednak dokonać tylko w okresie ich wykorzystywania.
Ten sposób amortyzacji nie jest uzależniony od zawieszenia działalności w pozostałych miesiącach. Decydujące znaczenie ma okres wykorzystania danego środka trwałego. W tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku. Wybór jednego z powyższych sposobów ustalania miesięcznego odpisu amortyzacyjnego należy do podatnika.
Fakt, że przepisy podatkowe dopuszczają amortyzację środków trwałych wykorzystywanych sezonowo jedynie w okresie ich używania nie skutkuje jednak tym, że roczna kwota odpisów będzie niższa niż w przypadku dokonywania ich co miesiąc.
W przypadku wyboru pierwszej metody (czyli podzielenia rocznej wartości odpisów przez liczbę miesięcy, w których środek trwały jest wykorzystywany) wartość każdego z odpisów będzie wyższa, lecz ich suma będzie równa kwocie odpisów rocznych, „przysługujących” danemu środkowi trwałemu.
Polecamy w portalu FK:
Tylko teraz możesz BEZPŁATNIE przetestować PortalFK.pl przez 24h! GWARANTUJEMY:
Jeśli masz jakiekolwiek pytania skorzystaj z indywidualnej porady grona naszych wybitnych Ekspertów.
@ Wiedza i Praktyka Sp. z o.o. \\ Wszystkie prawa zastrzeżone.