Faktoring w księgach rachunkowych sprawdź ewidencję księgową i wskazówki dotyczące rozliczeń

Czym jest faktoring

Faktoring niewłaściwy (nieprawidłowy/niepełny/z regresem), który występuje najczęściej w praktyce – polega na tym, że faktor wykupuje wierzytelności, bez przejęcia ryzyka związanego z niewypłacalnością dłużnika. Jeżeli dłużnik nie spłaca należności (zwyczajowo w ciągu 30 dni od terminu płatności faktury), faktor zwraca fakturę. Faktorant musi zwrócić otrzymaną kwotę, (czyli de facto zwrócić swój dług wobec faktora); faktorant samodzielnie dochodzi swoich praw wobec dłużnika.

Umowa faktoringu w ustawie o rachunkowości

W świetle art. 3 ust. 1 pkt 23 ustawy o rachunkowości (dalej: uor) umowę faktoringu zalicza się do instrumentów finansowych.

Zakupione wierzytelności faktor kwalifikuje do aktywów finansowych utrzymywanych do terminu wymagalności. Większość klientów biur rachunkowych to jednak podmioty małe, które nie stosują wymogów rozporządzenia ministra finansów  dotyczącego instrumentów finansowych, i dla nich najważniejsze jest to, że skutkiem zamiany wierzyciela w wyniku umowy faktoringu jest powstanie należności i zobowiązania finansowego, innego niż zobowiązanie z tytułu dostaw i usług. 

Polecamy porady ekspertów dotyczące rachunkowości:

Jakie są terminy wprowadzenia bilansu otwarcia i pierwszych księgowań w roku

Sprawdź, jak księgować zaległe wynagrodzenia

Wycofanie niezamortyzowanego środka trwałego na cele prywatne właściciela spółki - księgowanie