Jak ustalić progi dokumentacyjne dla nierezydentów prowadzących zagraniczny zakład na terytorium Polski

Jakub Rychlik

Autor: Jakub Rychlik

Dodano: 25 kwietnia 2018
0b0a16925208e8ef5e392b9d9ddce65645000ec8-medium

Dokumentację w zakresie cen transferowych muszą sporządzać tylko te podmioty z zagranicy, w których polski zakład wygenerował przychody lub koszty wyższe niż ustawowe progi – wynika z interpretacji ogólnej ministra finansów. Sprawdź szczegóły.

Wyjaśnienie ministra finansów

Przepisy art. 25a ust. 1−5 ustawy o PIT oraz art. 9a ust. 1−5 ustawy o CIT określają w szczególności progi w odniesieniu do podatników, jak również progi w odniesieniu do transakcji jednego rodzaju lub zdarzeń jednego rodzaju, po których przekroczeniu powstaje obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej.


Od 1 stycznia 2017 r. do sporządzenia dokumentacji podatkowej są obowiązani podatnicy, których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro:

a)      dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty) lub

b)      ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty).

Wskazane przepisy stosuje się odpowiednio do podatników prowadzących działalność przez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, w tym także w zakresie transakcji pomiędzy tymi podatnikami a ich zagranicznym zakładem położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przypisanych do tego zagranicznego zakładu.

Ustawowe progi należy odnosić do przychodów lub kosztów podatnika będącego nierezydentem, ale jedynie w zakresie, w jakim przychody te lub koszty przypisane są do jego zagranicznego zakładu położonego na terytorium Polski.

 

KOMENTARZ EKSPERTA Jakub Rychlik doradca podatkowy

Komentowana interpretacja ogólna dotyczy obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowych przez podatników zagranicznych, którzy prowadzą w Polsce działalność gospodarczą przez położony tutaj zakład.

Kwestia, która mogła wzbudzać wątpliwości, a którą rozstrzygnął szef resortu finansów, dotyczyła określania wysokości przychodów lub kosztów w rozumieniu bilansowym, których przekroczenie w wysokości 2 mln euro powoduje powstanie obowiązku dokumentacyjnego. Z uwagi na to, że art. 25a ust. 5a ustawy o PIT oraz art. 9a ust. 5 ustawy o CIT mówią o odpowiednim stosowaniu przepisów, w których zostały ustalone progi dokumentacyjne do podatników zagranicznych posiadających w Polsce swoje oddziały, powstała wątpliwość, czy kwotę 2 mln euro należy odnosić jedynie do przychodów lub kosztów zagranicznego podatnika, czy tylko do przychodów i kosztów osiąganych przez zakład w Polsce.

Organ interpretacyjny uznał, że bierze się pod uwagę jedynie pod uwagę przychody oraz koszty podatkowe zakładu, a nie całej firmy. Argumentacja przedstawiona przez ministra finansów, chociaż korzystna dla podatników, nie do końca jest spójna i logiczna. Organ podatkowy stwierdził bowiem, że jeśliby brałoby się pod uwagę całość przychodów i kosztów podatnika, a nie tylko zakładu, to mogłoby to prowadzić do wniosku, że obowiązkiem dokumentacyjnym objęte byłyby transakcje i inne zdarzenia, których dokonuje ten podatnik bez udziału polskiego zakładu.

Takiego wniosku z dowodzenia a cotrario nie można oczywiście przyjąć, gdyż przeczy temu bezpośrednio treść art. 25a ust. 5a ustawy o PIT, który wyraźnie stanowi, że obowiązkiem dokumentacyjnym objęte są tylko i jedynie transakcje zakładu, a nie wszelkie transakcje zagranicznego podatnika. Jeśli więc doszłoby do przyjęcia, że bierze się pod uwagę całość przychodów lub kosztów zagranicznego podatnika, to i tak nie doprowadziłoby to, wbrew stanowisku resortu, to objęcia obowiązkiem dokumentacyjnym innych transakcji zagranicznego podatnika niż te, które realizuje polski zakład.

Sensowny natomiast jest argument, zgodnie z którym uwzględnianie przychodów lub kosztów zakładu podyktowane będzie tym, że zagraniczny podatnik nie stosuje przepisów polskiej ustawy o rachunkowości do całej prowadzonej przez siebie działalności, a jedynie do tej działalności, którą prowadzi z wykorzystaniem polskiego zakładu. Zastosowanie znajdzie tutaj bowiem zasada terytorialności prawa stanowionego, zgodnie z którą prawo krajowe stosuje się tylko w Polsce. Co oznacza, że ustawy o rachunkowości nie powinno się stosować do działalności prowadzonej poza Polską.

Warto zwrócić uwagę, że z art. 25a ust. 5a ustawy o PIT wynika, że progi dokumentacyjne stosuje się o transakcji między podatnikiem zagranicznym a jego polskim zakładem. Z tego zaś wynika, że do celów określenia obowiązków dokumentacyjnych ustawodawca traktuje rozdzielnie zagranicznego podatnika i jego polski zakład. Jeśli tak, to przypisanie przychodów i kosztów bilansowych powinno dotyczyć tylko polskiego zakładu jako strony tych transakcji.

Sprawdź też:

Interpretacja ogólna ministra finansów z 26 marca 2018 r., nr DCT.8201.5.2018

Jakub Rychlik

Autor: Jakub Rychlik

Doradca podatkowy (nr wpisu 11549), prawnik (absolwent Wydziału Prawa i Administracji UW).
Nie ma jeszcze komentarzy do tego dokumentu.
Zaloguj się aby dodać komentarz
Poradnia 48h

Jeśli masz jakiekolwiek pytania skorzystaj z indywidualnej porady grona naszych wybitnych Ekspertów.