Tylko teraz możesz BEZPŁATNIE przetestować PortalFK.pl przez 24h! GWARANTUJEMY:
Dokumentację w zakresie cen transferowych muszą sporządzać tylko te podmioty z zagranicy, w których polski zakład wygenerował przychody lub koszty wyższe niż ustawowe progi – wynika z interpretacji ogólnej ministra finansów. Sprawdź szczegóły.
Przepisy art. 25a ust. 1−5 ustawy o PIT oraz art. 9a ust. 1−5 ustawy o CIT określają w szczególności progi w odniesieniu do podatników, jak również progi w odniesieniu do transakcji jednego rodzaju lub zdarzeń jednego rodzaju, po których przekroczeniu powstaje obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej.
Od 1 stycznia 2017 r. do sporządzenia dokumentacji podatkowej są obowiązani podatnicy, których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro:
a) dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty) lub
b) ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty).
Wskazane przepisy stosuje się odpowiednio do podatników prowadzących działalność przez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, w tym także w zakresie transakcji pomiędzy tymi podatnikami a ich zagranicznym zakładem położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przypisanych do tego zagranicznego zakładu.
Ustawowe progi należy odnosić do przychodów lub kosztów podatnika będącego nierezydentem, ale jedynie w zakresie, w jakim przychody te lub koszty przypisane są do jego zagranicznego zakładu położonego na terytorium Polski.
Komentowana interpretacja ogólna dotyczy obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowych przez podatników zagranicznych, którzy prowadzą w Polsce działalność gospodarczą przez położony tutaj zakład.
Kwestia, która mogła wzbudzać wątpliwości, a którą rozstrzygnął szef resortu finansów, dotyczyła określania wysokości przychodów lub kosztów w rozumieniu bilansowym, których przekroczenie w wysokości 2 mln euro powoduje powstanie obowiązku dokumentacyjnego. Z uwagi na to, że art. 25a ust. 5a ustawy o PIT oraz art. 9a ust. 5 ustawy o CIT mówią o odpowiednim stosowaniu przepisów, w których zostały ustalone progi dokumentacyjne do podatników zagranicznych posiadających w Polsce swoje oddziały, powstała wątpliwość, czy kwotę 2 mln euro należy odnosić jedynie do przychodów lub kosztów zagranicznego podatnika, czy tylko do przychodów i kosztów osiąganych przez zakład w Polsce.
Organ interpretacyjny uznał, że bierze się pod uwagę jedynie pod uwagę przychody oraz koszty podatkowe zakładu, a nie całej firmy. Argumentacja przedstawiona przez ministra finansów, chociaż korzystna dla podatników, nie do końca jest spójna i logiczna. Organ podatkowy stwierdził bowiem, że jeśliby brałoby się pod uwagę całość przychodów i kosztów podatnika, a nie tylko zakładu, to mogłoby to prowadzić do wniosku, że obowiązkiem dokumentacyjnym objęte byłyby transakcje i inne zdarzenia, których dokonuje ten podatnik bez udziału polskiego zakładu.
Takiego wniosku z dowodzenia a cotrario nie można oczywiście przyjąć, gdyż przeczy temu bezpośrednio treść art. 25a ust. 5a ustawy o PIT, który wyraźnie stanowi, że obowiązkiem dokumentacyjnym objęte są tylko i jedynie transakcje zakładu, a nie wszelkie transakcje zagranicznego podatnika. Jeśli więc doszłoby do przyjęcia, że bierze się pod uwagę całość przychodów lub kosztów zagranicznego podatnika, to i tak nie doprowadziłoby to, wbrew stanowisku resortu, to objęcia obowiązkiem dokumentacyjnym innych transakcji zagranicznego podatnika niż te, które realizuje polski zakład.
Sensowny natomiast jest argument, zgodnie z którym uwzględnianie przychodów lub kosztów zakładu podyktowane będzie tym, że zagraniczny podatnik nie stosuje przepisów polskiej ustawy o rachunkowości do całej prowadzonej przez siebie działalności, a jedynie do tej działalności, którą prowadzi z wykorzystaniem polskiego zakładu. Zastosowanie znajdzie tutaj bowiem zasada terytorialności prawa stanowionego, zgodnie z którą prawo krajowe stosuje się tylko w Polsce. Co oznacza, że ustawy o rachunkowości nie powinno się stosować do działalności prowadzonej poza Polską.
Warto zwrócić uwagę, że z art. 25a ust. 5a ustawy o PIT wynika, że progi dokumentacyjne stosuje się o transakcji między podatnikiem zagranicznym a jego polskim zakładem. Z tego zaś wynika, że do celów określenia obowiązków dokumentacyjnych ustawodawca traktuje rozdzielnie zagranicznego podatnika i jego polski zakład. Jeśli tak, to przypisanie przychodów i kosztów bilansowych powinno dotyczyć tylko polskiego zakładu jako strony tych transakcji.
Sprawdź też:
Interpretacja ogólna ministra finansów z 26 marca 2018 r., nr DCT.8201.5.2018
Tylko teraz możesz BEZPŁATNIE przetestować PortalFK.pl przez 24h! GWARANTUJEMY:
Jeśli masz jakiekolwiek pytania skorzystaj z indywidualnej porady grona naszych wybitnych Ekspertów.
@ Wiedza i Praktyka Sp. z o.o. \\ Wszystkie prawa zastrzeżone.