Nieodpłatna pomoc prawna dla jednoosobowego przedsiębiorcy jest pomocą de minimis

Osoby, które  są w trudnej sytuacji życiowej, mogą korzystać z nieodpłatnej profesjonalnej pomocy prawnej w ramach tzw. poradnictwa obywatelskiego. Pomoc ta przysługuje osobom, które nie są w stanie ponieść kosztów odpłatnej pomocy prawnej. Zasady jej udzielania zostały określone w ustawie z 5 sierpnia 2015 r. o nieodpłatnej pomocy prawnej, nieodpłatnym poradnictwie obywatelskim oraz edukacji prawnej (tekst jedn.: Dz.U. z 2019 r. poz. 294 ze zm.). Co istotne, ze wsparcia w tej formie mogą również korzystać przedsiębiorcy na samozatrudnieniu, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą.

Od niedawna korzystanie z takiej pomocy formalnie stanowi dla wspomnianych osób tzw. pomoc de minimis w rozumieniu rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1). Taką zasadę wprowadziło rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z  20 sierpnia 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nieodpłatnej pomocy prawnej oraz nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego. Wspomniane rozporządzenie zmieniające weszło w życie 26 sierpnia 2020 r.

Z punktu widzenia przedsiębiorców, których dotyczą nowe regulacje – zmiana przepisów oznacza dodatkowe obowiązki, przede wszystkim o charakterze informacyjnym. Chcąc skorzystać z omawianego wsparcia będą oni bowiem musieli złożyć stosowny formularz informacyjny, a także kopie zaświadczeń o pomocy de minimis otrzymanej w danym roku i w ciągu 2 lat poprzedzających ten rok., względnie oświadczenie o wielkości pomocy otrzymanej w tym okresie, albo o jej nieotrzymaniu.