Zobacz, na jakie uproszczenia podatkowe możesz liczyć od 1 stycznia 2019 r.

Problemem, z którym borykają się podatnicy podatku rolnego, podatku leśnego oraz podatku od nieruchomości, posiadający nieruchomości na terenie wielu gmin, jest brak ujednoliconych wzorów deklaracji na te podatki. W efekcie muszą posługiwać się tyloma wzorami papierowych deklaracji podatkowych, w ilu gminach są zlokalizowane nieruchomości będące przedmiotem opodatkowania.

Rozwiązaniu tego problemu służyć ma nowelizacja ustawa o podatku rolnym, podatku leśnym oraz o podatkach i opłatach lokalnych. Przewiduje, że deklaracje na podatek rolny, leśny oraz podatek od nieruchomości będą mogły być składane także za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Ponadto na podstawie delegacji ustawowej minister właściwy ds. finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określi wzory formularzy (deklaracji podatkowych) wraz z załącznikami oraz szczegółowy zakres zawartych w nich danych niezbędnych do wymiaru i poboru podatku, z uwzględnieniem możliwości wprowadzania przez rady gmin zwolnień i ulg w danym podatku, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania, terminu i miejsca składania oraz niezbędnymi pouczeniami.

Zatem podatnicy podatków lokalnych otrzymają ujednolicone − w skali kraju − formularze podatkowe, które będą mogły być przekazywane także w formie elektronicznej.

Obecnie status małego podatnika w podatku dochodowym od osób prawnych przysługuje tym podatnikom, u których wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Nowelizacja zakłada jej podniesienie do wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro.

Status małego podatnika uprawnia m.in. do jednorazowej amortyzacji środków trwałych do kwoty 50.000 euro oraz do stosowania obniżonej stawki CIT (wynoszącej obecnie 15%; od 1 stycznia 2019 r. ma wynosić 9%).

Omawiana zmiana wejdzie w życie dopiero 1 stycznia 2020 r. Oznacza to, że w 2019 roku ma nadal obowiązywać dotychczasowy limit 1.200.000 euro.

Według przepisów dziś obowiązujących strata podatkowa poniesiona w danym roku podatkowym ze źródła przychodów może obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych. Jest to możliwe, pod warunkiem że bez względu na wielkość tej straty wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych pięciu lat nie może przekroczyć 50% kwoty straty.

Projektodawcy chcą, aby − obok ww. zasady dotychczasowej − podatnicy mieli możliwość jednorazowego obniżenia dochodu w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych o kwotę straty nieprzekraczającą 5.000.000 zł. Jeżeli poniesiona strata będzie wyższa niż 5.000.000 zł, to nieodliczona kwota będzie podlegać rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym jednak że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie będzie mogła przekroczyć 50% wysokości straty.    

Zgodnie z przepisem przejściowym szybsze rozliczenie będzie dotyczyć strat podatkowych powstałych, począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2018 r. Tym samym straty podatkowe z bieżącego roku podatkowego oraz z lat wcześniejszych będą pomniejszać dochód wg zasad dotychczasowych, także po 1 stycznia 2019 r.

Odszkodowania otrzymywane przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Przychód z ich tytułu powinien być rozpoznany z chwilą otrzymania środków pieniężnych stanowiących odszkodowanie.

W projekcie ustawy nowelizującej przewidziano zwolnienie z podatku w stosunku do odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do tego samego rodzaju, co środek trwały, z którym związana była taka szkoda.

Proponowany przepis wprowadza zwolnienie z podatku co do odszkodowań otrzymywanych przez podatnika z tytułu szkód w środkach trwałych podatnika (innych niż samochody osobowe). Warunkiem zwolnienia jest wydatkowanie przez podatnika, nie później niż do upływu kolejnego roku podatkowego, równowartości otrzymanego odszkodowania na remont uszkodzonego środka trwałego bądź na zakup lub wytworzenie tożsamego środka trwałego, mającego zastąpić środek trwały zniszczony lub uszkodzony. Z uzasadnienia ustawy nowelizującej wynika, że brak konieczności odprowadzania podatku dochodowego od dochodu stanowiącego równowartość otrzymanego odszkodowania wpłynie na poprawę płynności finansowej poszkodowanego podatnika i ułatwi sfinansowanie przez takiego podatnika wydatków mających na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź wydatków na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały. 

Zwolnienie z podatku rodzić będzie symetryczną konsekwencję po stronie kosztów uzyskania przychodów. Wydatki i koszty sfinansowane ze zwolnionego z podatku odszkodowania nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów. Podobnie, gdy odszkodowanie zostanie przeznaczone na zakup lub wytworzenie nowego środka trwałego, kosztem podatkowym nie będą dokonywane od niego odpisy amortyzacyjne.

Zwolnienie znajdzie zastosowanie także wówczas, gdy podatnik najpierw sam sfinansuje naprawę lub zakup albo wytworzenie nowego środka trwałego, a dopiero potem otrzyma odszkodowanie. Warunkiem jest jednak, aby wydatki poniesione przed dniem otrzymania odszkodowania nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym przez odpisy amortyzacyjne.

Polecamy w Portalu FK:

• Likwidacja zatorów płatniczych – poznaj skutki podatkowe

• Od 2019 roku nowa ulga podatkowa Innovation Box

Źródło: projekt z 9 listopada 2018 r. ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym, druk sejmowy nr 2862 - przekazany do senatu.