Kiedy i kto powinien wypełnić PIT-37? Możliwe zmiany w podatkach w 2024 roku

Wprowadzona w 2019 roku zmiana prawa ułatwiła osobom fizycznym rozliczanie się z podatku dochodowego w najprostszy sposób, czyli poprzez likwidację tego obowiązku. Dzięki temu ogromna grupa rezydentów podatkowych, którzy w roku poprzednim otrzymywali pieniądze wyłącznie z tytułu pracy najemnej lub świadczeń socjalnych, może sobie pozwolić wyłącznie na sprawdzenie, czy fiskus prawidłowo wyliczył ich podatki. Przepis ten nie dotyczy jednak osób, które w danym okresie osiągnęły dodatkowy dochód.

Pod pojęciem opcjonalnego zarobku należy rozumieć wszelkie transakcje, dzięki którym podatnik uzyskał dodatkowe pieniądze. Może nią być sprzedaż domu bądź samochodu. Jednym z wielu innych przykładów innego niż podstawowe źródła dochodu jest również kolejna praca najemna i działalność gospodarcza. Obowiązkiem jej uwzględnienia w PIT-37 są objęci choćby rolnicy prowadzący stoisko, na którym sprzedają swoje produkty.

Wymienione źródła zarobkowania to, oczywiście, tylko niewielki wycinek tego, co znajduje się w przepisach. O tym, kto powinien zgłosić uzyskiwanie dochodu z innego źródła niż praca lub świadczeń socjalnych, najlepiej dowiedzieć się na witrynie internetowej https://www.pit.pl/pit-37-online/ i pozostałych podstronach portalu PIT.pl.

Co jednak ustawodawca definiuje jako pracę najemną i urzędowe świadczenia? Do tej kategorii zaliczane są:

• umowy o pracę;

• umowy cywilnoprawne, czyli zlecenia;

• umowy aktywizacyjne;

• emerytury;

• renty;

• pieniądze z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;

• środki przyznawane z Funduszu Pracy;

• stypendia otrzymywane od uczelni;

• dochody z praw autorskich.

W prawie podatkowym istnieje wiele ulg, w tym takie, dzięki którym niektóre grupy społeczne mogą znacznie więcej zarobić. Dobry przykład stanowi zerowa stawka PIT dla osób, które nie ukończyły jeszcze 26 lat. Przepis ten pozwala im uzyskiwać dochód netto równy wpisanej w umowę kwocie brutto. Z tego przywileju mogą skorzystać również podatnicy odbywający płatne praktyki studenckie, staż uczniowski oraz znajdujące się w stosunku służbowym w administracji publicznej.

Podobne regulacje dotyczą osób, które przekroczyły wiek emerytalny, ale zdecydowały się kontynuować pracę, a tym samym zrezygnowały z pobierania emerytury. W ich przypadku o tym, czy nie zapłacą podatku, decyduje próg dochodowy. Zerowy PIT przysługuje jedynie do kwoty 85 528 zł brutto, którą uzyskało się w poprzednim roku. Co ważne, jest to limit kumulatywny, a to oznacza, że wliczają się do niego zarobki ze wszystkich źródeł.

Zerowa stawka podatkowa nie przysługuje podatnikom prowadzącym własną działalność gospodarczą. Nie ma przy tym znaczenia, w jakim wieku jest przedsiębiorca. Z ulgi mogą skorzystać wyłącznie pracownicy najemni. W prawie wyróżniono cztery metody zarobkowania, które obejmuje zerowy PIT, czyli:

• umowa o pracę;

• umowa-zlecenie;

• praca nakładcza;

• spółdzielczy stosunek pracy.

Poza ulgami przysługującymi w zależności od wieku istnieje szereg ulg, z których może skorzystać większe grono obywateli. Z deklaracji podatkowej da się odliczyć, m.in. ulgę rehabilitacyjną, na internet, dla krwiodawców i rodzinną. Wysokość dwóch ostatnich zależy odpowiednio od ilości oddanej krwi oraz liczby dzieci.

Pewne sumy zaoszczędzają także przedsiębiorcy. Mają oni prawo skorzystać z abolicji, jeśli uzyskują dochód za granicą, będąc polskimi rezydentami podatkowymi. Z kolei właściciele nieruchomości mogą zawnioskować o ulgę termoizolacyjną. Uprawione do niej są osoby, które w minionym roku zdecydowały się na montaż bardziej ekologicznego źródła energii, np. paneli fotowoltaicznych lub pompy ciepła. Co ważne, zasada ta dotyczy tylko już istniejących domów, a nie tych dopiero budowanych.

Warto śledzić nowelizacje przepisów, ponieważ dochodzi do nich bardzo często. Można przypuszczać, że wraz z nastaniem nowego roku pojawią się kolejne. Czego należy się spodziewać? Trudno powiedzieć, ponieważ zależy to głównie od tego, której partii uda się powołać nowy rząd. Najprawdopodobniej dojdzie do obniżek niektórych danin na rzecz państwa, choć pojawi się też inny podatek.

W projektach różnych partii politycznych przewijają się takie propozycje jak m.in. podwojenie kwoty wolnej od podatku z obecnych 30 tys. zł, odprowadzanie VAT-u wyłącznie od zapłaconych faktur czy też uzależnienie wysokości podatku od liczby członków rodziny (tzw. Rodzinny PIT). Czy te bądź inne pomysły wejdą w życie? Niewykluczone, że część z nich, jednak nie można liczyć na to, że wszystkie.

W tej chwili pewne jest wprowadzenie jednego podatku – minimalnego. Za 2024 rok zapłacą go jednoosobowe działalności gospodarcze, a w kolejnym także spółki. Obowiązywać on będzie przedsiębiorstwa, które wykazały stratę finansową bądź nie przekroczyły progu rentowności wynoszącego 2%. Podstawą wyliczenia staną się suma części przychodów i kosztów ich uzyskania. Celem ustanowienia, a w zasadzie przywrócenia tej daniny jest ograniczenie liczby firm, które nieustannie donoszą o swoich stratach albo drastycznie zaniżają dochody.

O tym, ile przyjdzie zapłacić urzędowi skarbowemu, w dużej mierze zdecydują przepisy uszczegóławiające oraz różnego rodzaju wyłączenia. Niektóre z nich są już znane. Podatku minimalnego nie zapłacą:

• spółki komunalne;

• instytucje finansowe (a więc np. banki i firmy pożyczkowe);

• zakłady górnicze, które otrzymują pomoc publiczną;

• przedsiębiorstwa i osoby fizyczne świadczące usługi z zakresu ochrony zdrowia;

• podmioty znajdujące się w stanie upadłości.