Tylko teraz możesz BEZPŁATNIE przetestować PortalFK.pl przez 24h! GWARANTUJEMY:
Nadwyżki finansowe przedsiębiorstwa warto zainwestować, aby zarabiały i pomnażały kapitał. W tym celu wykorzystuje się model Millera-Orra, który wskazuje bezpieczne granice poziomu utrzymania gotówki. Posiadając taką wiedzę można w optymalny sposób wykorzystać środki firmy. Ponadto model ten podpowie, kiedy uruchomić rezerwy, by uniknąć zatorów płatniczych.
W artykule m.in.:
Firma jest żywym organizmem, stąd na ogół nie można przewidzieć wysokości wpływów i potrzeb gotówkowych w konkretnych dniach. Grozi to nie tylko zatorami płatniczymi i utratą płynności, ale też powoduje, że nie jesteśmy w stanie w pełni wykorzystać posiadanych przez firmę środków. Aby nad tym zapanować, można zastosować model Millera-Orra.
Model ten polega na wyznaczeniu górnego i dolnego poziomu utrzymania gotówki i podejmowaniu interwencji w momencie ich przekroczenia. Jego celem jest zminimalizowanie oczekiwanych kosztów utrzymywania gotówki przy równoczesnej kontroli płynności finansowej.
Jeśli poziom gotówki zbliża się do górnej granicy, inwestuje się w krótkoterminowe papiery wartościowe bądź spłaca zaciągnięte kredyty. Jeśli zaś poziom gotówki obniża się do dolnej granicy, należy sprzedać papiery bądź zaciągnąć kredyt i pozyskać w ten sposób dodatkowe środki na rachunku.
Każde z tych działań powoduje powrót do optymalnego poziomu środków.
Model Millera-Orra daje możliwość zainwestowania nadmiarów gotówki w papiery wartościowe, a tym samym osiągnięcia dodatkowego dochodu. Równocześnie informuje, w którym momencie uruchomić dodatkowe środki, gdy obecny poziom nie pozwoli na utrzymanie płynności.
Model Millera-Orra zakłada, że:
zmiany poziomu środków pieniężnych w firmie mają charakter losowy;
rozkład dziennych zmian jest w przybliżeniu normalny;
koszt jednostkowy transferu od poziomu maksymalnego/minimalnego do optymalnego jest stały, bez względu na wysokość kwot transferowanych;
minimalny poziom gotówki jest określony z góry przez zarząd.
Czynnikami wpływającymi na wielkość górnego i optymalnego poziomu środków są:
F – koszt transferu środków pieniężnych oraz papierów wartościowych.
R – koszt alternatywny utrzymywania gotówki na określonym poziomie. Przyjmuje się tu wysokość stopy procentowej kredytu krótkoterminowego (jeśli finansuje się go w ten sposób) bądź utracony dzienny dochód możliwy do uzyskania z portfolio papierów wartościowych (jeśli mamy własne środki i nie kredytujemy się z zewnątrz).
o2 – wariancja przepływów netto w danym okresie. Okres może być dowolny, musisz jednak pamiętać, aby był taki sam jak okres, dla którego wyznaczasz stopę procentową (R).
LL (lower limit) – dolny limit środków pieniężnych.
Najlepszy poziom środków pieniężnych dla firmy oblicza się ze wzoru:
Górna granica (upper limit) wynosi:
UL=3 x C-2 x LL
PRZYKŁAD
Wykorzystanie modelu w firmie
Firma chce zastosować model Millera-Orra w zarządzaniu gotówką. Zarząd ustalił, że minimalny poziom wynosi 15.000 złotych. Przeciętny koszt jednego transferu w ciągu ostatniego roku wynosił 100 zł, oprocentowanie depozytów w banku, z którego usług korzysta firma, jest na poziomie 5% p.a. Wariancja przepływów netto dla miesiąca wynosi 200.000 zł.
Jaki powinien być optymalny i maksymalny poziom gotówki?
Dane:
LL = 15.000
F = 100
R = 5%/12 = 0,42%
o2 =200.000
Po podstawieniu ich do wzoru otrzymujemy:
C= 15 000+1.529=16.529
UL = 3 x 16.529 - 2 x 15.000 = 19.587.
Przy każdym osiągnięciu kwoty na poziomie 19.587 zł firma dokonuje zakupu papierów wartościowych za kwotę 3.058 zł bądź o tyle spłaca zaciągnięty kredyt. Jeżeli jednak gotówka spadnie do poziomu 15.000 zł, spółka potrzebuje dodatkowego finansowania w wysokości 1.529 zł.
Wnioski z zastosowania modelu Millera-Orra
Największy wpływ na poziomy maksymalny i optymalny mają:
•decyzja zarządu – ustalenie wysokości dolnego limitu gotówki,
•wielkość wariancji.
Wariancję możemy obliczyć w arkuszu kalkulacyjnym Excel. Aby tego dokonać, wystarczy podać skumulowane stany netto gotówki w danym okresie w poszczególnych dniach.
Zamiast bezpośrednio używać danych historycznych do wyliczenia wariancji, możesz użyć tych danych do skonstruowania funkcji trendu, np. liniowej bądź kwadratowej. Wówczas wariancja gotówki wyniesie:
gdzie:
k – liczba parametrów funkcji trendu (2 dla funkcji liniowej, 3 dla kwadratowej),
yt – wartości rzeczywiste stanów gotówki dla poszczególnych dni,
y’t – wartości szacowane na podstawie funkcji trendu.
Z punktu widzenia możliwości zastosowania model Millera-Orra jest o tyle dobry, że nie trzeba znać wysokości przewidywanych wpływów. Jeśli jednak znamy wysokość przyszłych przepływów pieniężnych, równie dobrze możemy zastosować model Stone’a (również służący do efektywnego zarządzania gotówką), korygując go o ewentualne błędy oszacowania.
Warto zapamiętać
Model ma na celu wyznaczenie górnego i dolnego poziomu utrzymania gotówki, ma skłonić nas do podejmowania interwencji w momencie ich przekroczenia.
Dzięki temu modelowi możemy zainwestować nadwyżki gotówki w papiery wartościowe.
Stosując ten model nie trzeba znać wysokości przyszłych przepływów finansowych.
Tylko teraz możesz BEZPŁATNIE przetestować PortalFK.pl przez 24h! GWARANTUJEMY:
@ Wiedza i Praktyka Sp. z o.o. \\ Wszystkie prawa zastrzeżone.