Tylko teraz możesz BEZPŁATNIE przetestować PortalFK.pl przez 24h! GWARANTUJEMY:
Nie powinni Państwo uzależniać wysokości określonych świadczeń z ZFŚS od statusu osoby uprawnionej, czyli wypłacać te świadczenia w niższej wysokości tylko dlatego, że osobą uprawnioną jest emeryt lub rencista. Z uwagi na osiągnięty przez Państwa poziom zatrudnienia (ponad 20 pracowników), decyzja o rezygnacji z tworzenia ZFŚS (po wyrażeniu na to zgody przez działające w firmie organizacje związkowe lub reprezentantów załogi) wprowadzona powinna zostać aneksem do regulaminu wynagradzania, który wchodzi w życie po 14 dniach od ogłoszenia. W opisanej sytuacji nie możecie Państwo wypłacać świadczenia urlopowego. Wysokość tego świadczenia wypłacanego przez uprawnione podmioty ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika.
1. Ogólne zasady dotyczące gospodarowania środkami ZFŚS
Obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dotyczy:
Środki ZFŚS są przeznaczone na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych. Funduszem administruje pracodawca.
W rozumieniu ww. ustawy działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz:
Szczegółowe zasady i warunki korzystania z firmowej pomocy socjalnej, a także zasady przeznaczania środków funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej powinny zostać określone przez pracodawcę w regulaminie funduszu.
Regulamin gospodarowania środkami ZFŚS powinien przede wszystkim:
Warto w tym miejscu podkreślić, że jedynym kryterium, od którego uzależniane jest przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z ZFŚS, jest tzw. kryterium socjalne, czyli: sytuacja życiowa, rodzinna i materialna osoby uprawnionej do korzystania z ZFŚS.
Stosowanie powyższego kryterium wyklucza przyznawanie wszystkim uprawnionym świadczeń socjalnych w jednej wysokości. W regulaminie gospodarowania środkami funduszu niedopuszczalne jest ustalenie kryteriów uzależniających przyznawania ww. świadczeń od przesłanek o charakterze pozasocjalnym, czyli np. w zależności od czy wymiaru etatu poszczególnych pracowników.
Powyższe potwierdza wyrok Sądu Najwyższego z 16 sierpnia 2005 r. (sygn. akt I PK 12/05, OSNP 2006/11-12/182), w którym stwierdzono, że świadczeń nie można uzależnić od statusu osoby uprawnionej (pracownik, emeryt, rencista), stażu pracy, wymiaru czasu pracy, przynależności pracownika do związku zawodowego lub określonej grupy zawodowej.
2. Rezygnacja z tworzenia ZFŚS
Pracodawcy, którzy nie należą do sfery budżetowej, chcąc zmniejszyć koszty funkcjonowania ZFŚS, mogą obniżyć odpisy przekazywane na konto zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a nawet całkowicie zrezygnować z jego tworzenia.
Ponieważ przepisy ww. ustawy nie określają terminu obowiązywania postanowień dotyczącej powyższej materii, pracodawcy - w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a gdy one nie działają, z pracownikami wybranymi przez załogę do reprezentowania jej interesów - mogą w zakresie ZFŚS terminowo lub bezterminowo wprowadzić do aktów prawa zakładowego (układu zborowego bądź regulaminu wynagradzania) postanowienia o nietworzeniu funduszu lub zmienieniu wysokości odpisu na fundusz.
Miejmy na uwadze, że brak zgody wymienionych partnerów społecznych na dokonanie opisanych zmian oznacza, że pracodawca nie ma możliwości ich wprowadzenia.
Co ważne, decyzję o zawieszeniu funkcjonowania ZFŚS lub obniżeniu wysokości odpisu na niego można podjąć także w trakcie roku kalendarzowego. Aby taka decyzja miała moc sprawczą, pracodawca nieobjęty układem zbiorowym pracy, który z uwagi na zatrudnianie, co najmniej 20 pracowników jest zobowiązany wydać regulamin wynagradzania, musi sporządzić aneks do tegoż regulaminu. Treść regulaminu musi być uzgodniona z działającą w danym zakładzie zakładową organizacją związkową. Jeżeli w zakładzie nie ma związków zawodowych, postanowienie o zmniejszeniu kwoty odpisu na ZFŚS pracodawca ustala z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.
Postanowienie o nietworzeniu funduszu nie może być zawarte w regulaminie ZFŚS, bo regulamin ten dotyczy wyłącznie zasad wydatkowania funduszu i warunków przyznawania świadczeń socjalnych osobom uprawnionym.
Pracodawca zatrudniający na 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, nieposiadający układu zbiorowego pracy i regulaminu wynagradzania, o rezygnacji z tworzenia funduszu (i wypłacania świadczenia urlopowego) jest zobowiązany poinformować swoich pracowników do końca stycznia danego roku, w sposób przyjęty w firmie.
3. Świadczenie urlopowe
Ustawa o ZFŚS zawiera także uregulowania dotyczące m.in. świadczenia urlopowego, w myśl których może ono być wypłacane wyłącznie przez pracodawców spoza sektora finansów publicznych, zatrudniających według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.
Zakład pracy wypłaca wspomniane świadczenie raz w roku każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze, co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych, przy czym do tych dni należy doliczyć także te, na które nie udziela się urlopu wypoczynkowego, a więc soboty, (jeżeli sobota jest dniem wolnym z tytułu przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy), niedziele i święta.
Pracodawca jest zobowiązany wypłacić świadczenie urlopowe nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego trwającego 14 kolejnych dni. Świadczenie urlopowe nie przysługuje zleceniobiorcom, osobom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło, kontraktu menedżerskiego czy innej umowy o podobnym charakterze.
Świadczenie urlopowe, które ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy uprawnionego, ma charakter roszczeniowy i jego wypłacenie nie zależy ani od stażu pracy uprawnionego, ani jego sytuacji życiowej, rodzinnej czy materialnej, a jedynie od długości urlopu pracownika. Roszczenie o jego wypłatę ulega przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
Ponadto świadczenia urlopowe wypłacone w okolicznościach przedstawionych w pytaniu stanowiłoby dla podwładnych przychód opodatkowany i oskładkowany.
Reasumując, świadczeń urlopowych nie może wypłacać pracodawca zatrudniający, co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Nawet wtedy, gdy zrezygnował z tworzenia ZFŚS.
17 marca 2011 r.
Tylko teraz możesz BEZPŁATNIE przetestować PortalFK.pl przez 24h! GWARANTUJEMY:
Jeśli masz jakiekolwiek pytania skorzystaj z indywidualnej porady grona naszych wybitnych Ekspertów.
@ Wiedza i Praktyka Sp. z o.o. \\ Wszystkie prawa zastrzeżone.