Czy zawsze kierowca musi mieć przerwę w pracy?

Monika Frączek

Autor: Monika Frączek

Dodano: 30 września 2008
Pytanie:  Jestem kadrową w firmie wykonującej krajowe przewozy drogowe, roboty ziemne i budowlane. Często kierowcy jeżdżą całą dniówkę po budowie. Przykładowo samochody wywrotki przewożą ziemię z miejsca na miejsce. O godz. 10.00 wszyscy pracownicy na budowie, tj. pracownicy budowlani, operatorzy sprzętu i kierowcy, mają półgodzinną przerwę śniadaniową. Czy w takim przypadku można odstąpić od wymaganych przerw dla kierowcy? Czy wystarczy oświadczenie pracodawcy, że w danym dniu nie była wykonywana ciągła jazda, a tylko jazda po budowie, tj. kilka minut jazdy, wyładunek, kilka minut jazdy, rozładunek itd. Zaznaczam, że kierowcy wtedy nie jeżdżą po drogach publicznych.
Odpowiedź: 

Odpowiedź zależy od stanu faktycznego.

Najważniejszym założeniem jest przyjęcie, że kierowca może podlegać w zakresie czasu pracy i czasu prowadzenia pojazdu tylko pod jeden reżim prawny, czyli albo pod Kodeks pracy, albo ustawę o czasie pracy kierowców.

Takie stanowisko prezentuje również PIP. Dla pewności prawnej, a także możliwości kontrolnej PIP, trzeb stanąć na stanowisku, że nie może być takiej sytuacji, kiedy w jednym dniu pracownik podlega pod Kodeks pracy, a w innym dniu, w którym wyjeżdża na drogi publiczne - pod ustawę o czasie pracy kierowców.

Zatem:

1) Jeżeli kierowcy wywrotek nigdy nie jeżdżą po drogach publicznych, a tylko po wewnętrznych ciągach komunikacyjnych (drogach na budowie), a np. piasek na teren budowy dostarcza firma zewnętrzna - podlegają tylko pod Kodeks pracy. W takim przypadku pracodawca ma obowiązek wprowadzić co najmniej 15-minutową przerwę, wliczaną do czasu pracy, której trzeba udzielić jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin. Ma też możliwość wprowadzeni tzw. przerwy na lunch, niewliczanej do czasu pracy, w wymiarze nieprzekraczającym 60 minut, przeznaczonej na spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych. Innych przerw w pracy, związanych z czasem pracy kierowców, wprowadzać nie musi.

Nie trzeba w takim przypadku stosować przerw w czasie pracy kierowców ani przerw w czasie prowadzenia pojazdu, gdyż nie ma tu zastosowania ustawa o czasie pracy kierowców ani rozporządzenie UE nr 561/2006 w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz rozporządzenie zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85.

Rozporządzenie nr 561/2006 stanowi bowiem, że ma zastosowanie przy przewozie drogowym rozumianym jako każda podróż odbywana w całości lub części po drogach publicznych przez pojazd, z ładunkiem lub bez, używanym do przewozu osób lub rzeczy. W opisanym przypadki kierowcy nie wyjeżdżają na drogi publiczne. Natomiast ustawa o czasie pracy kierowców ma zastosowanie do kierowców wykonujących przewóz drogowy w rozumieniu rozporządzenia nr 561/2006, zatrudnionych na podstawie stosunku pracy.

2) Jeżeli jednak kierowcy jeżdżą po piasek drogami publicznymi, a w niektóre dni rozwożą go po placu budowy - należy uznać, że są kierowcami wykonującymi przewóz drogowy. W takim przypadku - także w ocenie PIP - trzeba stosować do nich ustawę o czasie pracy kierowców, niezależnie od tego, że w ich rozkładzie czasu pracy występują też dni, kiedy poruszają się wyłącznie po drogach wewnętrznych pracodawcy. Oznacza to konieczność stosowania zawsze przerw w czasie pracy kierowcy, przewidzianych w tej ustawie.

- art. 134 i art. 141 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94),
- art. 1 ust. 1 i art. 2 ust 2 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz.U. nr 92, poz. 879 ze zm.),
- art. 4 lit. a rozporządzenia nr 561/2006(WE) Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.U.UE.L.06.102.1 ze zm.).
Tekst opublikowany: 

30 września 2008 r.

Monika Frączek

Autor: Monika Frączek

Prawnik, autorka opracowań z zakresu prawa pracy. Od 1998 r. była głównym specjalistą w Departamencie Prawa Pracy, w Ministerstwie Pracy i Polityki Od 2003 r. pracowała w Wydziale Legislacji Departamentu Prawa Pracy. Uczestniczyła w pracach legislacyjnych w MPiPS i Parlamencie. Absolwentka Podyplomowego Studium Zbiorowych Stosunków Pracy i Zasobów Ludzkich, w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Uczestnik Podyplomowego Studium Zagadnień Legislacyjnych prowadzonego na Uniwersytecie Warszawskim. Od wielu lat specjalizuje się w praktycznych zagadnieniach prawa pracy. Autorka opracowań z zakresu prawa pracy kierowanych do pracowników kadr i działów personalnych, a także osób zarządzających. Obecnie prowadzi swoją firmę doradczą oraz prowadzi szkolenia z tematyki prawa pracy dla działów kadr, osób zarządzających oraz związków zawodowych, w szczególności z czasu pracy, dokumentacji pracowniczej, zgodnego z prawem zatrudniania i zwalniania pracowników, podnoszenia kwalifikacji zawodowych uprawnień rodzicielskich, problematyki pracy tymczasowej.
Nie ma jeszcze komentarzy do tego dokumentu.
Zaloguj się aby dodać komentarz