Kiedy musisz wstecznie korygować koszty

Od 1 stycznia 2016 r., jeżelikorekta spowodowana jest błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, obowiązuje korygowanie ze skutkiem „wstecz”.

Spółkawykryła błąd rachunkowy w obliczeniach dotyczących wysokości składek wypadkowych zapłaconych w minionych okresach rozliczeniowych. Przedsiębiorstwo złożyło korektę. Błąd rachunkowy w przypadku ZUS wynika ze zmiany w liczbie osób poszkodowanych w wypadkach ogółem oraz liczby osób wykonujących pracę w warunkach zagrożenia.

Spółka zweryfikowała też przedmiot i podstawę opodatkowania w podatku od nieruchomości, co spowodowało, że w roku 2015 oraz 2016 złożyła korekty deklaracji, z których wynika, że kwota wpłaconego podatku została nadpłacona (również korekta „in minus”). Przyczyną korekt podatku od nieruchomości była m.in. zmiana w kwalifikacji obiektów jako budynków zamiast budowli i odwrotnie (jako budowli zamiast budynków), błąd w ustaleniu wartości początkowych budowli, czy też powierzchni użytkowej budynku.

Wątpliwości dotyczyły tego, czy w związku z dokonaniem korekt, a następnie stwierdzeniem nadpłaty w zakresie wysokości należnych składek na ubezpieczenie wypadkowe oraz podatku od nieruchomości, przedsiębiorca może zmniejszyć koszty na bieżąco.

Podatnik uważał, że tak.

Organ podatkowy przypomniał, że obecnie tylko jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Takie regulacje mają zastosowanie również do korekty kosztów uzyskania przychodów poniesionych przed 1 stycznia 2016 r., jeżeli zdarzenie powodujące korektę wystąpi po tym dniu.

O błędzie rachunkowym mówimy, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w  wyliczeniach (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów, wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote itp.).

Z kolei za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Będzie to przykładowo ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru.

W omawianej sprawie podatnik sporządził korekty na skutek błędu rachunkowego.  Przyjęto bowiem przyjął błędne wartości składek ZUS i podatku od nieruchomości.

W konsekwencji podatnik dokonaną korektę kosztów powinien uwzględnić w miesiącu powstania pierwotnego obowiązku podatkowego na gruncie CIT, czyli wstecz.

Sprawdź też inne wyjaśnienia organu podatkowego:

• Sprawdź, czy nie stracisz możliwości odliczania 100% VAT od auta
• Zobacz, czy prywatne przejazdy pracowników służbowymi autami wymagają rejestracji na kasie