Aby zastosować kodeksowe przepisy o dyskryminacji sytuacja pracowników musi być porównywalna

W wyniku reorganizacji urzędniczka straciła stanowisko kierownicze. Wydział, w którym pracowała zlikwidowano i w jego miejsce utworzono odrębne dwa referaty.

W tym samym czasie dwóch innych pracowników także straciło swoje stanowiska kierowników wydziałów. Cała trójka została przeszeregowana na stanowiska starszych kontrolerów skarbowych.

Jednak urzędniczka najwięcej straciła na tym przeniesieniu, gdyż jej wynagrodzenie obniżono o prawie połowę. Tymczasem dwaj pracownicy zachowali swoje pensje praktycznie w niezmienionej kwocie.

Wobec zaistniałej sytuacji pracownica uznała to za dyskryminację i skierowała do sądu pozew, żądając wyrównania wynagrodzenia oraz odszkodowania.

Sąd I instancji uwzględnił częściowo powództwo i uznał, że doszło do dyskryminacji, ale sąd II instancji zmienił ten wyrok i oddalił powództwo w całości.

Pracownica była bowiem wówczas mianowanym urzędnikiem państwowym, zatrudnionym na podstawie przepisów ustawy z 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych, zastosowano wobec niej art. 10 ust. 1a ustawy. zgodnie z którym w razie reorganizacji urzędu urzędnika państwowego mianowanego można przenieść na inne stanowisko służbowe, odpowiadające kwalifikacjom pracownika, jeżeli ze względu na likwidację stanowiska zajmowanego przez urzędnika nie jest możliwe dalsze jego zatrudnienie na tym stanowisku.

Po przeniesieniu przysługuje wynagrodzenie stosowne do wykonywanej pracy, lecz przez okres 6 miesięcy nie niższe od dotychczasowego.

Pozostali dwaj pracownicy, z którymi się porównywała, także zajmowali stanowiska kierownicze, ale ich komórki organizacyjne nie uległy likwidacji. Wobec nich zastosowano kolejny przepis ustawy z 1982 r., tj. art. 10 ust. 1b w myśl którego jeżeli jest to konieczne ze względu na szczególne potrzeby urzędu, urzędnika państwowego mianowanego można przenieść na inne stanowisko, odpowiadające kwalifikacjom urzędnika i równorzędne pod względem wynagrodzenia.

Dlatego sąd uwzględnił apelację powódki.

Urzędniczka złożyła więc skargę kasacyjną, ale Sąd Najwyższy także oddalił ją w całości.

Uzasadniając wyrok SN przypomniał, że sprawa dotyczy osób zatrudnionych w administracji publicznej. Przepisy dotyczące przeniesień służbowych jakie były tu zastosowane mają więc pierwszeństwo przez regułami kodeksowymi.

Tymczasem sytuacja pracowników była różna. W przypadku pracownicy doszło do likwidacji komórki organizacyjnej i jej stanowiska. Dlatego urząd przeniósł ją na inne stanowisko, zamiast zwolnić z pracy. Porównywani pracownicy natomiast zostali przeniesieni na równorzędne stanowiska z powodu reorganizacji ich komórek organizacyjnych, które nie zostały zlikwidowane.

SN wskazał, że reorganizacja była rzeczywiście przeprowadzona zgodnie z ówczesnym zarządzeniem resortu finansów. Nie było więc fikcyjnych zmian, tylko rzeczywista reorganizacja.

Wyrok z 16 czerwca 2016 r., sygn. akt III PK 107/15

KOMENTARZE EKSPERTA: Michał Culepa, prawnik, specjalista z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, doświadczony trener i wykładowca

Aby zastosować kodeksowe przepisy o dyskryminacji, sytuacja pracowników musi być porównywalna. Gdy jej nie ma, a sytuacja pracowników znacząco się różni w zakresie przyczyny zmiany stanowiska i gdy jeden z pracowników zgłosi pretensje o wypłatę odszkodowania z tytułu dyskryminacji, wówczas z dużym prawdopodobieństwem przegra sprawę, gdyż sytuacja rzekomo pokrzywdzonego pracownika i jego kolegów jest różna i przez to nieporównywalna. Skoro zaś brak porównania, to nie można mówić o dyskryminacji.