Interpretacja ogólna dotycząca kwalifikowania dla celów VAT transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych

Interpretacja, w ocenie Ministerstwa Finansów, uwzględnia tezy wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) w sprawie C-235/18 Vega International w zakresie kwalifikacji transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych.

Warto podkreślić, iż zastosowanie się przez podatnika do interpretacji ogólnej daje mu, co do zasady, ochronę przed kwestionowaniem jego rozliczeń podatkowych przez organy podatkowe.

Poniżej przedstawiamy najważniejsze wnioski płynące z interpretacji.

Interpretacja dotyczy modelu transakcji, w których uczestniczą trzy podmioty:

• dostawca;
• podmiot pośredniczący; oraz
• odbiorca.

Podmiot pośredniczący udostępnia odbiorcy karty paliwowe (których nie jest emitentem). Odbiorca natomiast za pomocą ww. kart dokonuje zakupu określonego towaru od dostawcy prowadzącego stację paliw.

W takiej sytuacji kluczowe jest ustalenie, jaka jest rola podmiotu pośredniczącego (czy bierze on udział w łańcuchu dostaw towarów, czy też świadczy usługę). Kluczowe jest więc ustalenie czy w powyższym schemacie dochodzi do:

• dostawy towarów pomiędzy dostawcą a podmiotem pośredniczącym, a następnie między podmiotem pośredniczącym a odbiorcą, czy też
• dostawy towarów bezpośrednio pomiędzy dostawcą a odbiorcą; podmiot pośredniczący natomiast, świadczy wówczas wyłącznie usługę na rzecz odbiorcy.

Zgodnie z interpretacją ogólną, w ramach kwalifikowania transakcji dokonywanej przez podmiot pośredniczący jako dostawy towarów albo świadczenia usług, niezbędne jest ustalenie, na który podmiot dostawca przeniósł prawo do dysponowania towarem jak właściciel.

Fakt przeniesienia uprawnienia do dysponowania towarem jak właściciel przez dostawcę bezpośrednio na rzecz odbiorcy, powinien zostać stwierdzony w przypadku łącznego spełnienia poniższych przesłanek:

1) nabywanie towaru przez odbiorcę (posiadacza karty) bezpośrednio od dostawców;

2) decydowanie wyłącznie przez odbiorcę w szczególności o sposobach nabycia towaru (wybór miejsca nabycia), ilości oraz jakości towaru, momencie zakupu i sposobie wykorzystania towaru;

3) ponoszenie przez odbiorcę (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego) całości kosztów związanych z nabyciem towaru;

4) ograniczenie się podmiotu pośredniczącego do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego pozwalającego nabyć towar.

Tylko w przypadku łącznego spełnienia powyższych przesłanek, w ocenie Ministerstwa Finansów, działalność podmiotu pośredniczącego, sprowadzająca się do udostępnienia odbiorcy kart paliwowych, powinna zostać zakwalifikowana jako świadczenie usług na rzecz tego ostatniego.

Ministerstwo Finansów poinformowało również, że z uwagi na fakt, iż 1 stycznia 2021 r. został uchylony przepis art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w momencie wyeliminowania tego przepisu z porządku prawnego, doszło do utraty aktualności, a tym samym mocy ochronnej interpretacji indywidualnych wydanych w zakresie tego przepisu. Podatnicy posiadający interpretacje indywidualne wydane w zakresie przepisu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, mogą nadal korzystać z wynikającej z nich ochrony, jednak wyłącznie w odniesieniu do okresów rozliczeniowych sprzed 1 stycznia 2021 r.

Źródło: Interpretacja ogólna ministra finansów funduszy i polityki regionalnej z 15 lutego 2021 r., nr PT9.8101.3.2020