Terminowe umowy o pracę na wokandzie europejskiego trybunału

Pracownica była zatrudniona na stanowisku kierownika filii ośrodka adopcyjnego w na czas określony od 2013 r.

Po roku doszło do wypowiedzenia jej umowy o pracę. Pracodawca nie będąc zobligowanym do podawania przyczyny wypowiedzenia, pominął całkowicie te kwestie.

Zwolniona pracownica odwołała się do sądu, ale jej powództwo i apelację sądy kolejno oddalały.

Jej skargą kasacyjną zajął się Sąd Najwyższy.

W skardze pełnomocnik powódki już sugerował potencjalną niezgodność umowy z unijną Dyrektywa nr 99/70/WE z 28 czerwca 1999 r. dotycząca porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony.

Jego zdaniem w klauzuli nr 4 pkt 1 porozumienia ramowego stanowi, że gdy chodzi o warunki pracy, pracownicy zatrudnieni na czas określony nie będą traktowani w sposób mniej korzystny niż porównywalni pracownicy zatrudnieni na czas nieokreślony, jedynie z tego powodu, że pracują na czas określony, chyba że zróżnicowane traktowanie uzasadnione jest powodami o charakterze obiektywnym. 

SN uznał, że w tej sytuacji można mieć wątpliwości: czy brak obowiązku uzasadnienia przyczyny wypowiedzenia umowy terminowej nie jest także niezgodny z prawem unijnym.

Dlatego postanowieniem zapadłym 13 września 2016 r. sygn. I PK 241/15 zdecydował o skierowaniu do Ministra Sprawiedliwości-Prokuratora Generalnego wniosku o opinię w sprawie potencjalnego pytania prejudycjalnego (pytania prawnego) do TSUE w przedmiocie zbadania zgodności przepisów KP z prawem unijnym.

Przeczytaj także:

Okres wypowiedzenia terminowej umowy o pracę

Tym samym, po zmianach w zakresie wypowiedzeń umów na czas określony można spodziewać się kolejnych zmian 0 tym razem dotyczących uzasadniania wypowiedzeń.

Postanowienie Sądu Najwyższego z 13 września 2016 r. sygn. I PK 241/15