Różnice inwentaryzacyjne ujmujemy w księgach rachunkowych na podstawie dowodów (dokumentów) potwierdzających przyczyny ich powstania. Polecenia księgowania, będące podstawą do zapisów księgowych, są sporządzane nabazie protokołów inwentaryzacyjnych i sprawozdania komisji inwentaryzacyjnej. Muszą być zaakceptowane przez kierownika jednostki.
Samo stwierdzenie w protokole z inwentaryzacji, że niedobory należy zaklasyfikować jako niezawinione jest niewystarczające. Potrzebna jest właściwa dokumentacja.
Wypłata odszkodowania za braki towarów oraz straty paliwowe może stanowić dla przedsiębiorcy koszt uzyskania przychodów. Jest to możliwe pod warunkiem, że powstałe niedobory nie były efektem zaniedbań.
Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.
Chodziło o podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest działalność agentów zajmujących się różnego rodzaju sprzedażą. Przedsiębiorca podpisał umowę o współpracę z firmą X na prowadzenie w jej imieniu stacji paliw. Z umowy wynikało, że podatnik prowadzi sprzedaż paliw płynnych i gazowych oraz towarów sklepowych, których właścicielem jest firma X, natomiast on zatrudnia pracowników - sprzedawców.
Podatnik musi udowodnić ujawnione w wyniku inwentaryzacji różnice między stanem magazynowym towarów a stanem wykazanym w księgach. Dopiero wówczas wykryte podczas remanentu niedobory można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W wyniku przeprowadzonego postępowania organ podatkowy stwierdził wiele nieprawidłowości w złożonym przez spółkę rozliczeniu. Okazało się, że firma posiada większą ilość zapasów, niż dokumentuje prowadzona ewidencja magazynowa. Spółka nie przedstawiła żadnych dowodów, które pozwoliłyby organom podatkowym na weryfikację zdarzeń prowadzących do powstania ujawnionych w wyniku inwentaryzacji różnic między stanem magazynowym towarów a stanem wykazanym w księgach. Dlatego organy podatkowe uznały, że doszło do zawyżenia kosztów podatkowych. Sprawą ostatecznie zajął się NSA.
Ujawnione w toku inwentaryzacji różnice trzeba wyjaśnić i rozliczyć w księgach tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji. Jeżeli zostaną wykryte straty (niedobory) można zaliczyć je w koszty, ale trzeba je wyjaśnić i odpowiednio udokumentować. Sprawdźmy, jakie jest stanowisko organów podatkowych w tej sprawie.
@ Wiedza i Praktyka Sp. z o.o. \\ Wszystkie prawa zastrzeżone.
/WiedzaiPraktyka
/wip