Samochód służbowy to nie środek lokomocji

Z wnioskiem o wydanie interpretacji zwrócił się przedsiębiorca, który udostępnia samochody służbowe, stanowiące jego własność lub będące przedmiotem leasingu swoim pracownikom.

Pracownicy wykorzystują samochody do realizacji zadań służbowych, ale również dojeżdżając do pracy oraz z pracy do miejsca zamieszkania. Traktując jednocześnie pojazd jako środek lokomocji służący do przemieszczania się.

Powierzenie samochodu następuje na podstawie aneksu do umowy o pracę lub odrębnej umowy o powierzeniu mienia. Ponieważ zmieniły się przepisy ustawy o PIT przedsiębiorca nalicza wszystkim pracownikom, którzy korzystają z samochodów służbowych nieodpłatny przychód, za każdy dzień korzystania z tych samochodów i potrąca z tego tytułu składki na ubezpieczenia społeczne. Jako podstawę podał art. 12 ust. 2a-2c ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), dalej: ustawa o PIT.

Przedsiębiorca zdecydował się uporządkować zasady wykorzystywania samochodów służbowych, głównie do celów prywatnych i wprowadził Zakładowy Regulamin korzystania z tych pojazdów.

W dokumencie tym zapisano m.in. że pracownik ma prawo wykorzystywać samochód służbowy wyłącznie do celów służbowych. Jeżeli chciałby skorzystać z niego prywatnie (nieodpłatnie) musi mieć pisemną zgodę pracodawcy. Poza tym zapisem pracodawca rozważa wprowadzenie możliwości udostępniania pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych za częściową odpłatnością. Kwota ta byłaby stała i ustalona indywidulanie dla każdego pracownika, w zależności od rodzaju samochodu oraz okoliczności w jakich wykorzystywałby pojazd i potrącana z wynagrodzenia pracownika. Pracodawca wskazał, że kwota tej częściowej odpłatności nie będzie przekraczała wartości nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o PIT.

Przedsiębiorca ma wątpliwości czy:

1)    nieodpłatny przychód pracownika, który za uprzednią zgodą pracodawcy będzie korzystał z samochodu do celów prywatnych oraz

2)    wartość nieodpłatnego przychodu pracownika w wysokości różnicy pomiędzy wartością nieodpłatnego przychodu a kwotą ponoszonej przez pracownika odpłatności z tytułu udostępniania pracownikom samochodu do celów prywatnych za dodatkową opłatnością

– powinny być wyłączone z podstawy wymiaru składek. Co w efekcie oznacza, że nie miałby on obowiązku jako płatnik składek potrącać składki od ww. nieodpłatnego przychodu pracownika.

Jego zdaniem składki nie powinny być potrącane od przychodu pracownika w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia. Jak zaznaczył przedsiębiorca używanie samochodu służbowego do celów prywatnych odbywa się na podstawię aneksu do umowy lub odrębnej umowy o powierzeniu mienia, a także w oparciu o Zakładowy Regulamin korzystania z samochodów służbowych. Stąd – zdaniem wnioskodawcy – jest spełniony warunek, że korzyść pracownika musi wynikać z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu.

Ponadto powołał się na słownik języka polskiego i znaczenie pojęcia „środek lokomocji” i „lokomocji” – które definiuje je jako „przenoszenie się z miejsca na miejsce za pomocą pojazdów”. W związku z tym, zdaniem wnioskodawcy udostępnienie samochodu może być uznane za „przejazd środkami lokomocji”, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz.U. z 2015 r., poz. 2236 ze zm.), dalej: rozporządzenie składkowe.

 A tym samym wyłączone z podstawy wymiaru składek na ZUS.

Przeczytaj także:

• Dowóz pracownika tymczasowego do pracy a składki na ZUS

ZUS uznał stanowisko pracodawcy za nieprawidłowe. Wydając interpretację wyjaśnił, że wartość świadczenia związanego z udostępnianiem pracownikowi nieodpłatnie oraz za częściową odpłatnością samochodu służbowego z przeznaczeniem do celów prywatnych należy uwzględnić w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Wynika to z tego, że świadczenie to nie mieści się w zakresie wyłączenia przewidzianego w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia składkowego.

Uzasadniając swoją decyzję zwrócił uwagę, że udostępnianie samochodu służbowego nie może być uznane za „przejazdy środkami lokomocji”, o których mowa w powyższym przepisie. Pod tym pojęciem należy rozumieć zorganizowaną i usystematyzowaną formę przemieszczenia się. Jako przykłady podał tutaj: zapewnienie biletu lotniczego, każdorazowe odwożenie prezesa, dyrektora, itd. samochodem służbowym po pracy, a także dowóz pracowników do pracy pojazdem należącym do pracodawcy. Udostępnienie pracownikowi do swobodnego używania samochodu służbowego nie jest takim środkiem lokomocji.