Współczynnik urlopowy

Za pomocą współczynnika urlopowego ustala się wysokość ekwiwalentu za 1 dzień urlopu. Używa się go również przy obliczaniu wynagrodzeń, odszkodowań i innych należności przysługujących w wysokości wynagrodzenia za jeden dzień lub wielokrotności wynagrodzenia za jeden dzień. Sprawdź jego wysokość i zasady ustalania.

Współczynnik urlopowy szacuje się go, odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a otrzymany wynik dzieli się przez 12.

Ustalając współczynnik urlopowy w okresie od lutego do grudnia 2025 r. należy uwzględnić, że w 2025 roku występują:

1)     52 niedziele,

2)     52 dni wolne od pracy wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy,

3)     12 dni świątecznych przypadających w inne dni niż niedziele.

W przypadku pracowników pełnoetatowych współczynnik ten wynosi 20,75, co wynika z następującego wyliczenia:

[365 dni – (52 niedziele + 12 dni świątecznych + 52 dni wolne wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy)] : 12 = 20,75

W przypadku osób zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy oblicza się w taki sam sposób, przy czym obniża się go proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika. Zatem współczynnik urlopowy w 2025 r. dla pracownika zatrudnionego na:

• 1/4 etatu wynosi 5,19 (1/4 × 20,75),
• 1/3 etatu wynosi 6,92 (1/3 × 20,75),
• 1/2 etatu wynosi 10,38 (1/2 × 20,75),
• 3/4 etatu wynosi 15,56 (3/4 × 20,75).

Należy pamiętać, że powyższy współczynnik urlopowy stosuje się wyłącznie w roku kalendarzowym, w którym pracownik nabył prawo do urlopu wypoczynkowego, bez względu na to, czy nabyte prawo do ekwiwalentu w danym roku dotyczy urlopu bieżącego – nabytego w tym roku, czy też urlopu zaległego, za rok poprzedni. Decydującym jest data nabycia prawa do ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, a nie data nabycia samego prawa do urlopu.