Jakie skutki podatkowe mają działania wspierające wypalonych pracowników

Opłacenie przez firmę warsztatów, szkoleń oraz indywidualnego wsparcia, w których pracownik bierze udział w celu prawidłowego wykonywania swych obowiązków pracowniczych, nie skutkuje powstaniem przychodu ze stosunku pracy u pracownika.

Takie wnioski płyną z interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0115-KDIT2-2.4011.338.2018.1.RS.

Przedsiębiorstwo przystąpiło do programu ukierunkowanego na ograniczenie negatywnych skutków wywołanych przez czynniki ryzyka występujące na stanowisku pracy i poprawę funkcjonowania pracowników. W ramach programu przewidziano m.in.:

• indywidualne wsparcie psychologiczne, coachingowe, terapeutyczne,
  warsztaty psychospołeczne, które mają  na celu nabycie umiejętności radzenia sobie ze stresem na stanowisku pracy.
• warsztaty antystresowe i relaksacyjne, a także z zakresu komunikacji interpersonalnej oraz komunikacji z trudnym klientem
• szkolenie z pierwszej pomocy przedmedycznej z obsługą defibrylatora.

Ponadto planowane jest przeprowadzenie:

• ćwiczeń rehabilitacyjnych,
• działań z zakresu aktywności ruchowej (siłownia, aerobik, basen, pilates).
• warsztatów edukacyjnych z zakresu profilaktyki chorób układu krążenia.

Wątpliwości dotyczyły tego, czy takie świadczenia będą stanowić dla pracowników dodatkowy przychód i czy pracodawca jako płatnik jest zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia należnego podatku od tego wsparcia.

Podatnik twierdził, że nie. Dyrektor KIS nie podzielił w pełni tego stanowiska.

Organ podatkowy przypomniał, że przychodami ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Dyrektor KIS odniósł się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz.U. z 2014 r. poz. 947), z którego wynika, że za przychody pracownika, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ww. ustawy, mogą być uznane takie świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna (również w postaci zaoszczędzenia wydatku) i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W sytuacji, gdy udział pracownika w warsztacie czy szkoleniu nastawiony jest na poszerzenie jego indywidualnej wiedzy i umiejętności, pracownik otrzymuje konkretne przysporzenie majątkowe, bowiem gdyby nie pokrycie tych wydatków przez pracodawcę - pracownik musiałby ponieść taki koszt z własnych środków. Wyjątek od tej zasady może stanowić przypadek, gdy uczestnictwo w konkretnych szkoleniach czy warsztatach spowodowane jest koniecznością eliminacji negatywnych skutków wywołanych przez czynniki ryzyka występujące na stanowisku pracy i poprawy funkcjonowania pracowników w środowisku pracy.

Niewątpliwie pracownik uzyska przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w sytuacji, gdy firma zapewni pracownikom: aerobik, basen i siłownię, grupowe ćwiczenia rehabilitacyjne, badania profilaktyczne z zakresu chorób układu krążenia czy grupowe warsztaty edukacyjne z zakresu profilaktyki chorób układu krążenia, albowiem w tej sytuacji zostaną spełnione wszystkie przesłanki, o których mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

Otóż: pracownicy skorzystają dobrowolnie ze świadczeń oferowanych przez pracodawcę, wydatek zostanie poniesiony w interesie pracownika, a dzięki temu, że wydatek zostanie poniesiony przez pracodawcę pracownicy zaoszczędzą wydatku, który musieliby ponieść w sytuacji gdyby sami chcieli dokonać zakupu ww. usług, korzyść ta będzie wymierna i przypisana indywidualnie poszczególnemu pracownikowi.

Interpretacja indywidualna  dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 października 2018 r., nr 0115-KDIT2-2.4011.338.2018.1.RS