Świadczenie urlopowe a instytucja kultury

Mariusz Pigulski

Autor: Mariusz Pigulski

Dodano: 17 listopada 2011
Pytanie:  Jesteśmy instytucją kultury zatrudniającą 18 pracowników. Zgodnie z ustawą nie tworzymy ZFŚS. Pracownikom wypłacamy świadczenia urlopowe. Czy dyrektorowi i głównemu księgowemu powinniśmy wypłacać świadczenie urlopowe?

Instytucje kultury prowadzą samodzielną gospodarkę finansową, mimo dotowania z budżetu państwa czy samorządu terytorialnego. Tak więc, mimo że należą one do sektora finansów publicznych, nie są jednostkami budżetowymi. Przeczytaj odpowiedź eksperta i sprawdź, jakie stanowisko zajął w tej sprawie.

Odpowiedź: 

Na Państwa pytanie należy odpowiedzieć twierdząco. Zatem świadczenie urlopowe należne jest także dyrektorowi i głównemu księgowemu zatrudnionemu w instytucji kultury.

Obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dotyczy:

  • pracodawców spoza sfery budżetowej, zatrudniających według stanu na 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, którzy nie zrezygnowali z tworzenia funduszu, a także
  • pracodawców prowadzących działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych (bez względu na stan zatrudnienia).

Instytucje kultury prowadzą samodzielną gospodarkę finansową, mimo dotowania z budżetu państwa czy samorządu terytorialnego. Tak więc, mimo że należą one do sektora finansów publicznych, nie są jednostkami budżetowymi. W ustawie o finansach publicznych zostały osobno wymienione. W związku z tym nie mają one obowiązku, tak jak jednostki budżetowe, tworzyć ZFŚS niezależnie od liczby zatrudnionych. Instytucje kultury zobligowane są jednak do tworzenia Funduszu na zasadach ogólnych, tj. wówczas, gdy na dzień 1 stycznia danego roku stan zatrudnienia wynosi co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Świadczenie urlopowe może być wypłacane wyłącznie przez pracodawców nienależących do strefy budżetowej, zatrudniających według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Zakład pracy wypłaca je raz w roku każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych, przy czym do tych dni należy doliczyć także te, na które nie udziela się urlopu wypoczynkowego, a więc soboty (jeżeli sobota jest dniem wolnym z tytułu przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy), niedziele i święta.

Pracodawca jest zobowiązany wypłacić świadczenie urlopowe nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego trwającego 14 kolejnych dni. Niewypłacenie świadczenia lub opóźnienie w jego wypłacie to wykroczenie przeciwko prawom pracownika zagrożone karą grzywny od 1000 do 30 000 zł. Ponadto w sytuacji, gdy pracodawca spóźnia się z wypłatą rzeczonego świadczenia, podwładny może domagać się ustawowych odsetek za zwłokę.

Świadczenie urlopowe ma charakter roszczeniowy i jego wypłacenie nie zależy ani od stażu pracy uprawnionego, ani zajmowanego stanowiska, ani jego sytuacji życiowej, rodzinnej czy materialnej. Decydująca jest tu jedynie długość urlopu pracownika. Roszczenie o jego wypłatę ulega przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Wypłaty świadczenia urlopowego nie wolno uzależniać ani od stażu pracy, ani sytuacji majątkowej pracowników, ani zajmowanego stanowiska.
Tekst opublikowany: 

9 września 2011 r.

Mariusz Pigulski

Autor: Mariusz Pigulski

Specjalista w zakresie kadr i płac. Autor licznych opracowań i publikacji z zakresu kadr, rozliczania wynagrodzeń, składek ZUS oraz podatku.
Nie ma jeszcze komentarzy do tego dokumentu.
Zaloguj się aby dodać komentarz