Kwestia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usług często bywa bardzo problematyczna. Zgodnie z przepisami obowiązek podatkowy powstaje w dacie wykonania świadczenia. W praktyce gospodarczej powszechną praktyką odbioru prac wykonywanych w ramach świadczenia usług jest podpisywanie protokołów odbioru. Protokoły te mają różne znaczenia, ale głównym ich celem jest z jednej strony informacja o wykonanych usługach, a z drugiej ich akceptacja. Podatkowe znaczenie protokołów odbioru jest jednak różne i zależy od indywidualnych okoliczności sprawy. Na uwagę zasługuje także wyraźne, różne podejście do tematu organów podatkowych oraz sądów administracyjnych.

Hasło „puste faktury” kojarzy się bardzo negatywnie i najczęściej utożsamiane jest z oszustwami podatkowymi i nadużyciami. Jednak wystawić „pustą fakturę” można także niecelowo, przypadkiem. Sprawdź, jakie są wówczas konsekwencje na gruncie VAT.

Od 1 stycznia 2017 r. obowiązują w polskiej ustawie o VAT sankcje dla podatników, którzy zaniżają VAT. Podstawowa stawka określona w art. 112b ust. 1 ustawy o VAT wynosi 30%. Może ona być jednak zmniejszona do 20%. Od początku obowiązywania tych regulacji pojawiają się pytania o zgodność tych przepisów z unijną dyrektywą oraz zasadą neutralności VAT. Ostatecznie TSUE musiał zająć się tą kwestią.

Z sytuacją wystawiania pustych faktur można mieć do czynienia w przypadku intencjonalnego wystawienia faktur, pomimo braku dostawy towaru lub świadczenia usługi, ale także w przypadku zmiany praktyki organów podatkowych, które mogą zacząć pewne rodzaje transakcji traktować odmiennie niż dotychczas, a podatnik jest nieświadomy zmienionej praktyki. W takich sytuacjach zasady podatku od towarów i usług powinny chronić podatników działających w dobrej wierze, ale czy tak jest na pewno? Sprawą zajął się TSUE (wyrok z 18 marca 2021 r. w sprawie C-48/20).

Z sytuacją wystawiania pustych faktur można mieć do czynienia w przypadku intencjonalnego wystawienia faktur, pomimo braku dostawy towaru lub świadczenia usługi, ale także w przypadku zmiany praktyki organów podatkowych, które mogą zacząć pewne rodzaje transakcji traktować odmiennie niż dotychczas, a podatnik jest nieświadomy zmienionej praktyki. W takich sytuacjach zasady podatku od towarów i usług powinny chronić podatników działających w dobrej wierze, ale czy tak jest na pewno? Sprawą zajął się TSUE w sprawie C-48/20. Sprawdź szczegóły sprawy.

Podatnicy VAT użytkujący nieruchomości do celów mieszanych, czyli związanych zarówno z działalnością gospodarczą, jak i użytkiem mieszanym, powinni weryfikować zakres wykorzystania nieruchomości celem odliczenia kwoty podatku VAT tylko w proporcji przypadającej na działalność gospodarczą. Dotyczy to także sytuacji, gdy nieruchomość została przyjęta na działalność, a później w trakcie jej użytkowania nastąpiła zmiana przeznaczenia i sposobu jej użytkowania.

Lokalną dokumentację cen transferowych powinny sporządzić podmioty powiązane w celu wykazania, że ceny przyjęte w danym roku obrotowym zostały ustalone na warunkach rynkowych, tj. takich, jakie ustaliłyby podmioty niepowiązane. Ustawodawca przewidział różne progi kwotowe dla jednorodnych transakcji kontrolowanych w zależności od charakteru transakcji.

Ministerstwo Finansów w ostatnich latach pracuje coraz intensywniej nad wdrażaniem nowoczesnych narzędzi analitycznych, umożliwiających bieżącą kontrolę rozliczeń podatkowych. Postępującej cyfryzacji służyło wprowadzenie nowego sposobu rozliczeń VAT, gdzie podatnik wraz z deklaracją podatkową przesyła rozszerzone ewidencje w formie pliku elektronicznego (JPK_V7) . To jednak nie koniec zmian.

Instytucja przedstawiciela podatkowego została wprowadzona do polskiej ustawy o VAT dla umożliwienia podatnikom zagranicznym rozliczenia VAT, bez obowiązku rejestracji na potrzeby VAT w Polsce. Oznacza to, że nawet dokonując ograniczonych czynności opodatkowanych VAT w Polsce, zagraniczni podatnicy spoza Unii Europejskiej będą co do zasady zobowiązani posiadać przedstawiciela podatkowego. W przypadku podatników z UE zrezygnowano z przymusu, wprowadzając w to miejsce możliwość wdrożenia takiego rozwiązania. Po brexicie Wielka Brytania stała się państwem trzecim i wielu przedsiębiorców zastanawiało się, czy będą zobowiązani do ustanowienia przedstawiciela podatkowego.

W związku z epidemią koronawirusa rząd zakazał prowadzenia niektórych rodzajów działalności gospodarczej. W konsekwencji przedsiębiorcy nie mogli otwierać swoich biznesów i nie osiągali przychodów. Często jednak podpisane umowy powodowały konieczność ponoszenia różnych wydatków. Czy w przypadku ponoszenia wydatków w czasie zamknięcia działalności gospodarczej z uwagi na epidemię podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego w związku z dokonywanymi zakupami?