Od 18 września 2019 r. obowiązują nowe przepisy określające zasady postępowania z żywnością oraz obowiązki sprzedawców żywności w celu przeciwdziałania marnowaniu żywności oraz negatywnym skutkom społecznym, środowiskowym i gospodarczym wynikającym z marnowania żywności. Sankcją za nieprzestrzeganie tych reguł są opłaty. Wiąże się z nimi nie tylko konieczność ujęcia w rachunkowości, ale też prezentacja w sprawozdaniu finansowym.
Kwestia kwalifikacji nieodpłatnych świadczeń jeszcze do niedawna budziła kontrowersje i była przedmiotem licznych sporów na linii pracodawca – organ podatkowy. Przełomowy w tej sprawie okazał się wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13). Echem tego wyroku jest m.in. orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, sygn. akt I SA/Gl 287/15. Wyrok komentuje Natalia Jarzębowska, ekspert podatkowy w dziale doradztwa podatkowego w zespole ds. PIT w KPMG w Polsce.
W wyroku z 18 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 287/15 WSA w Gliwicach stwierdził, że artykuły żywnościowe dostarczone przez pracodawcę i pozostawione do dyspozycji pracowników nie stanowią dla nich przychodu, jeżeli nie jest możliwe zindywidualizowanie świadczenia, czyli w sytuacji gdy jest ono dostępne w sposób ogólny dla wszystkich pracowników.
Pracodawcy bardzo często udostępniają pracownikom nieodpłatnie artykuły żywnościowe: kawę, cukier, wodę mineralną do zużycia w czasie pracy. Czy tego typu przekazania są dokonywane na potrzeby osobiste pracowników? Ustalenie to jest istotne, ponieważ przekazania towarów na potrzeby osobiste pracowników mogą podlegać opodatkowaniu VAT. Sprawdź, jak w tej kwestii wypowiedział się NSA w wyroku z 19 lutego 2010 r. (sygn. I FSK 55/09).
@ Wiedza i Praktyka Sp. z o.o. \\ Wszystkie prawa zastrzeżone.
/WiedzaiPraktyka
/wip
/WiedzaiPraktyka
/wip