Sprawdź, czy po 1 stycznia 2017 r. kompensata i barter nadal jest możliwa w kosztach

Spółka w ramach powadzonej działalności gospodarczej wygasza swoje wzajemne zobowiązania z podmiotami powiązanymi za pomącą nettingu oraz za pomocą kontrkompensaty wzajemnych zobowiązań lub transakcji barterowych z pozostałymi kontrahentami.

W związku ze zmianą przepisów od 1 stycznia 2017 r., spółka nie była pewna, czy uregulowanie zobowiązania, dotyczącego transakcji powyżej 15.000 zł, w formie kompensaty, umowy barterowej lub nettingu albo uregulowanie zobowiązania w sposób inny niż płatność, będzie mogło stanowić wydatek zaliczany do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem spółki obowiązujący od początku 2017 roku art. 15d ustawy o CIT nie będzie miał zastosowania do transakcji rozliczanych w formie kompensaty czy umów barterowych.

Kompensata, netting czy umowa barterowa są innymi formami regulowania zobowiązań, występującymi obok płatności i zawierają się w szerszym pojęciu jakim jest „regulowanie zobowiązań”. 

Przedsiębiorstwo uważało, że nowe przepisy nie powinny być traktowane jako uniemożliwiające dokonywanie rozliczeń w drodze kompensaty czy transakcji barterowych, a jedynie mają one uderzać w przedsiębiorców dokonujących płatności pieniężnych w kwocie powyżej 15.000 zł z pominięciem rachunku płatniczego. W konsekwencji od 1 stycznia 2017 r. nadal będzie możliwe wygaszanie zobowiązań w kwocie przekraczającej 15.000 zł w drodze kompensaty, nettingu lub stosowanie transakcji barterowych, albo innych niż płatność form regulowania zobowiązania, bez utraty możliwości zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Organ podatkowy przyznał spółce rację i odstąpił od pisemnego uzasadnienia.

KOMENTARZ EKSPERTA

Kamil Grzywka

Adwokat w warszawskim biurze międzynarodowej kancelarii prawnej Allen & Overy

Zaliczanie do kosztów zobowiązań regulowanych za pomocą kompensaty jest aprobowane przez organy podatkowe.

Podatnicy licznie zwracali się do organów podatkowych z wnioskami o interpretację indywidualną, chcąc uzyskać wiążące stanowisko organów w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, które zostały rozliczone za pomocą kompensaty lub barteru.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2017 r. przepisami zawartymi w art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kwestia zaliczenia w koszty przychodów barterowych i kompensowanych budziła wątpliwości i obawy wielu podatników. Sformułowania użyte do zredagowania przepisu dają możliwość różnorakiej interpretacji. Jednak, zgodnie z opublikowanymi do tej pory interpretacjami indywidualnymi, można uznać, że organy interpretują przepisy przychylnie dla podatników lub przychylają się do interpretacji prezentowanej przez podatników.

W komentowanej interpretacji indywidualnej z 2 grudnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zgodził się z wnioskodawcą, który wskazał, że „ustawa o CIT nie zawiera definicji <>, zatem przy wykładni tego terminu interpretator powinien przypisywać temu pojęciu takie znacznie, jakie ma ono w języku potocznym – mówionym. Płatność/zapłata w języku potocznym oznacza uregulowanie zobowiązania w formie pieniężnej, zapłatę gotówką, przekazanie pieniędzy. Regulowanie zobowiązania w formie kompensaty czy umowy barterowej nie jest „płatnością”, o której mowa w art. 15d ustawy o CIT. Kompensata, netting czy umowa barterowa są innymi formami regulowania zobowiązań, występującymi obok płatności i zawierają się w szerszym pojęciu jakim jest „regulowanie zobowiązań”.

W ocenie wnioskodawcy nowe przepisy nie powinny być traktowane jako uniemożliwiające dokonywanie rozliczeń w drodze kompensaty czy transakcji barterowych, a jedynie mają one uderzać w przedsiębiorców dokonujących płatności pieniężnych w kwocie powyżej 15.000 zł z pominięciem rachunku płatniczego.

W konsekwencji od 1 stycznia 2017 r. nadal będzie możliwe wygaszanie zobowiązań w kwocie przekraczającej 15.000 zł w drodze kompensaty, nettingu lub stosowanie transakcji barterowych, albo innych niż płatność form regulowania zobowiązania, bez utraty możliwości zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Podobne stanowisko zostało wyrażone m.in. w interpretacjach: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 stycznia 2017 r. (nr 2461-IBPB-1-1.4510.367.2016.1.ZK), Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 stycznia 2017 r. (nr 2461-IBPB-1-3.4510.1046.2016.1.PC) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 stycznia 2017 r. (nr 1462-IPPB6.4510.582.2016.1.SO).

Należy pamiętać, że interpretację indywidualne wydawane są rzecz konkretnych wnioskodawców i dotyczą indywidualnych spraw opisanych przez tych wnioskodawców.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 grudnia 2016 r., nr 2461-IBPB-1-2.4510.881.2016.1.JP