Podatkowe zamknięcie roku – sprawdź obowiązki podatkowe

Polecamy szkolenia online:

• Przygotowanie do zamknięcia roku 2022 – obowiązki, terminy
• Przygotowania do sporządzenia sprawozdania za 2022 rok

Kalendarz wybranych obowiązków podatkowych podatnika podatku dochodowego od osób prawnych:

Styczeń:

• deklaracja w zakresie pobranego podatku u źródła CIT-10Z (dotyczy płatników, których rok podatkowy jest zbieżny z kalendarzowym).

Luty:

• IFT-1/R za 2022 rok.

Marzec:

• deklaracja CIT-8 za 2022 r. (dotyczy podatników, których rok podatkowy jest zbieżny z kalendarzowym),
• deklaracja CIT-8E,
• przekazanie urzędowi oraz podatnikowi informacji IFT-2R,
• powiadomienie w zakresie obowiązku przekazania informacji o grupie – CBC-P,
• przekazanie urzędowi skarbowemu rocznej informacji i umowach zawartych z nierezydentami ORD-U za rok 2022 przez podatników, dla których rok podatkowy jest zbieżny z kalendarzowym.

Podatnicy zobowiązani do poboru podatku u źródła w trakcie roku – zobowiązani są do złożenia deklaracji CIT-10Z.

CIT-10Z (w zakresie wypłat na rzecz zagranicznych osób prawnych) składany jest w terminie do końca pierwszego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku od dokonanych wypłat. Dla większości podatników dla których rok podatkowy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym termin realizacji tego obowiązku przypada na 31 stycznia.

O tym czy podatek „u źródła” jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy podatkiem dochodowym od osób prawnych nie decyduje status płatnika, lecz status nierezydenta, czyli PODATNIKA.

Jeżeli zatem nierezydent jest osobą fizyczną, pobrany podatek u źródła jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych również, a w konsekwencji należy go uwzględnić w deklaracji PIT-8AR (także jeżeli płatnikiem jest osoba prawna czy jednostka niemająca osobowości prawnej).

Z kolei jeżeli nierezydent jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, pobrany podatek u źródła jest podatkiem dochodowym od osób prawnych również, a w konsekwencji należy go uwzględnić w deklaracji CIT-10Z (także jeżeli płatnikiem jest osoba fizyczna).

Polski płatnik, jeżeli dokonywał wypłat należności na rzecz nierezydentów, to niezależnie od tego, czy potrącił podatek, czy też nie, czy miał obowiązek potrącenia, czy też nie - będzie zobowiązany również do przekazania zagranicznej osobie fizycznej lub prawnej oraz urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania osób lub podmiotów zagranicznych (co do zasady urząd taki znajduje się w każdym województwie) rocznej informacji o wysokości dochodu uzyskanego przez tę osobę lub podmiot zagraniczny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Są to zatem informacje imienne dotyczące indywidualnie każdego podatnika. Mowa konkretnie o urzędowych formularzach/informacjach.

Istnieją cztery rodzaje informacji IFT, a mianowicie:

1. składane w ciągu roku podatkowego podatnikom będącym osobami fizycznymi informacja IFT-1,
2. składane w ciągu roku podatkowego pozostałym podatnikom informacje IFT-2,
3. sporządzane po zakończeniu roku podatnikom będącym osobami fizycznymi informacje IFT-1R, składane do końca lutego następnego lutego,
4. sporządzane po zakończeniu roku pozostałym podatnikom informacje IFT-2R , składane do końca trzeciego miesiąca następnego roku.

Takie informacje podmiot wypłacający świadczenia musi także sporządzić na ewentualne żądanie nierezydenta i ma na to 14 dni od zgłoszenia takiego żądania. Jeden egzemplarz informacji musi trafić do właściwego urzędu skarbowego. Co ważne, taka informacja przekazywana w trakcie roku nie ma w nazwie litery „R”.

IFT składane jest tylko w formie elektronicznej. Ponadto, w IFT ujmuje się tylko należności faktycznie wypłacone. W informacji IFT-2R za dany rok wykazuje się jedynie te należności, które zostały przez podatnika w tym okresie faktycznie otrzymane. Nie ujmuje się w niej zatem tych wynagrodzeń, które wprawdzie w danym roku były należne zagranicznemu podmiotowi, ale nie zostały mu jeszcze wypłacone. W takich przypadkach tego rodzaju wypłat nie ujmujemy w informacji IFT.

Tak. Suma wypłat wskazanych w złożonych informacjach IFT-2R powinna być wykazana w CIT-8 – załącznik CIT-0 w poniższej pozycji:

Kto podlega obowiązkom?

Zgodnie z Ustawą o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami, obowiązek CBC powstaje, jeżeli przychody skonsolidowane grupy przekroczyły wartość 3,25 mld PLN (w przypadku, gdy grupa kapitałowa sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe w PLN) lub 750 mln EUR albo równowartość tej kwoty (w pozostałych przypadkach).

Obowiązek złożenia informacji o grupie podmiotów (CBC-R) ciąży zasadniczo na jednostkach dominujących.

W wyjątkowych przypadkach może dotyczyć innych podmiotów. Nie oznacza to jednak, że pozostałe podmioty z grupy nie mają żadnych zadań związanych z raportowaniem CBC.

Deklaracja CBC-P wymaga wskazania jednostki raportującej informację o grupie podmiotów (CBC-R) oraz podania jej danych identyfikacyjnych, adresu, a także państwa lub terytorium, w którym zostanie przekazana informacja o grupie podmiotów. Należy zaznaczyć, że powiadomienie CBC-P składane jest wyłącznie elektronicznie.

ORD-U jest informacją, którą składają osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, a także osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, które zawarły w danym roku umowy z nierezydentami w znaczeniu prawa dewizowego.

Nierezydentami według prawa dewizowego są:

• osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą oraz osoby prawne mające siedzibę za granicą, a także inne podmioty mające siedzibę za granicą, posiadające zdolność zaciągania zobowiązań i nabywania praw we własnym imieniu; nierezydentami są również znajdujące się za granicą oddziały, przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone przez rezydentów,
• obce przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne i inne obce przedstawicielstwa oraz misje specjalne i organizacje międzynarodowe, korzystające z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych lub konsularnych.

Podkreślić należy, iż ORD-U sporządza i przekazuje do urzędu skarbowego, podmiot, który nie tylko współpracuje z zagranicznym kontrahentem, ale również gdy spełnione są warunki podmiotowe. Chodzi tutaj o relacje wynikające z powiązań lub statusu zagranicznego podmiotu. Zatem konieczność sporządzenia informacji ORD-U wystąpić może jedynie wówczas gdy:

1. jedna ze stron tej umowy, bezpośrednio lub pośrednio, bierze udział w zarządzaniu lub kontroli drugiej strony umowy, albo posiada udział w jej kapitale uprawniający do co najmniej 5% wszystkich praw głosu, lub
2. inny podmiot, niebędący stroną umowy, równocześnie bierze udział, bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu lub kontroli podmiotów będących stronami umowy, albo posiada udziały w kapitałach tych podmiotów uprawniające, w każdym z nich do co najmniej 5% wszystkich praw głosu, lub
3. nierezydent, będący stroną umowy, posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo w rozumieniu odrębnych przepisów

– i jeżeli podmiot obowiązany do sporządzenia i przekazania informacji wiedział lub mógł wiedzieć, przy zachowaniu należytej staranności, o fakcie posiadania takich udziałów lub o fakcie posiadania przez nierezydenta przedsiębiorstwa, oddziału lub przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) informacje ORD-U sporządzane są w terminie trzech miesięcy od zakończenia roku podatkowego.

Obowiązek złożenia informacji ORD-U powstaje dopiero po przekroczeniu określonych przez ustawodawcę progów.

Zgodnie z powyższym, dokładnie w przypadku, gdy:

1. jedna ze stron tej umowy, bezpośrednio lub pośrednio, bierze udział w zarządzaniu lub kontroli drugiej strony umowy, albo posiada udział w jej kapitale uprawniający do co najmniej 5% wszystkich praw głosu oraz gdy inny podmiot, niebędący stroną umowy, równocześnie bierze udział, bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu lub kontroli podmiotów będących stronami umowy, albo posiada udziały w kapitałach tych podmiotów uprawniające, w każdym z nich do co najmniej 5% wszystkich praw głosu - w informacjach tych uwzględnia się umowy, które zostały zawarte w roku podatkowym z tym samym nierezydentem, a suma należności albo suma zobowiązań wynikająca z tych umów przekroczyła równowartość 300.000 euro;

1. nierezydent, będący stroną umowy, posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwo, oddział lub przedstawicielstwo w rozumieniu odrębnych przepisów - w informacjach uwzględnia się umowy, w których jednorazowa wartość należności albo zobowiązań przekroczyła równowartość 5.000 euro.

Podkreślić należy, że chodzi tutaj konkretnie o umowy zawarte w danym roku, za który sporządzana jest informacja.

Wartości powyższych limitów wyrażone w euro przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym zawarto umowę. Bez znaczenia jest faktyczny kurs w późniejszym okresie.

Określone wartości zobowiązań lub należności wyrażone w walucie obcej przelicza się na walutę polską według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym:

1. zawarto umowę, lub
2. wystawiono faktury albo rachunki potwierdzające zawarcie umowy.