Szkolenie przez Internet nie zawsze korzysta ze zwolnienia z VAT

Spółka zawarła umowę z uczelnią wyższą na podstawie, której stworzyła materiały szkoleniowe niezbędne do przeprowadzenia studiów podyplomowych w formie e-learningu. Przedsiębiorstwo uważało, że świadczone prze nie usługi są zwolnione z VAT.

Organ podatkowy uznał jednak stanowisko za niewłaściwe, ponieważ spółka nie jest podmiotem, który świadczy usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego (usługi podstawowe). Takim podmiotem jest uczelnia, natomiast spółka świadczy usługi na rzecz uczelni, czyli na rzecz podmiotu świadczącego usługi podstawowe.

WSA w Poznaniu przyznał rację organom podatkowym, choć z innego powodu.

Tomasz Kowalczyk
Doradca podatkowy,
senior associate w Enodo Advisors

W komentowanej sprawie spór sprowadza się do wykładni art. 43 ust. 17a ustawy o VAT.  Przepis ten zawiera dodatkowe przesłanki stosowania zwolnienia z VAT przewidzianego m in. dla usług ściśle związanych z usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.

W komentowanym wyroku WSA w Poznaniu, doszedł do wniosku, że zwolnienie z VAT dla tych usług stosuje się tylko gdy usługi te świadczone są przez ten sam podmiot, który świadczy usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, tj. usługę podstawową.

O ile literalne brzmienie przepisu sugeruje takie właśnie rozstrzygnięcie, o tyle interesujące jest przeanalizowanie jak to stanowisko ma się do poglądu wyrażonego przez ministra finansów w interpretacji ogólnej z dnia 30 maja 2014 r. (nr PT1/033/46/751/KCO/13/14/RD50004), która dotyczyła opodatkowania VAT czynności wykonywanych przez podwykonawców na rzecz podmiotów świadczących usługi kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego.

Minister Finansów, inaczej niż WSA w Poznaniu, dla zastosowania zwolnienia z VAT nie wymaga tego, aby  podmiot świadczący usługę podstawową oraz usługę ściśle z nią związaną był tożsamy.

Minister Finansów wskazuje, że podwykonawcą takich usług musi być podmiot, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lub 29 ustawy o VAT lub § 3 ust. 1 pkt 13 lub 14 rozporządzenia ministra finansów z 20 grudnia 2013 r. Sugeruje to, że minister finansów art. 43 ust. 17a ustawy o VAT rozumie w ten sposób, że usługi związane z usługami podstawowymi mają być wykonywane przez podmiot, który co do zasady świadczy (jest uprawniony do świadczenia) usługi podstawowe, ale w danym konkretnym przypadku niekoniecznie musi to być ten sam podmiot, który świadczy usługę podstawową.

Wyrok WSA w Poznaniu z 9 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Po 1431/15