Rozliczenie magazynu - księgowanie

Wzór powinien zależeć od tego jaką metodę rozchodu wybraliśmy dla naszych zapasów. Inny będzie nieco dla metody FIFO, inny dla LIFO.

Wzór powinien zależeć od tego jaką metodę rozchodu wybraliśmy dla naszych zapasów. Inny będzie nieco dla metody FIFO, inny dla LIFO. Obecnie w praktyce najczęściej spotykamy przy stosowaniu cen ewidencyjnych wzór dla metody rozchodu wg średniego kosztu ważonego.

Jego też jest kilka postaci. Ale zawsze w liczniku powinna być wartość odchyleń na początek okresu powiększona o doksięgowane dodatnie i ujemne odchylenia. Z kolei w mianowniku wartość stanu końcowego zapasów powiększona o wartość rozchodu w okresie.

Wzór można przedstawić następująco:

W = (Oz + On) x 100 / Mz + Mn

gdzie:

W - wskaźnik narzutu odchyleń stałych cen ewidencyjnych

Oz - odchylenia przypadające na zapas początkowy

On - odchylenia przypadające na zapas w okresie sprawozdawczym- dodatnie (debetowe) i ujemne (kredytowe)

Mz - wartość zapasów materiałów

Mn - wartość przychodu materiałów w okresie sprawozdawczym

Jeśli mamy wyliczony wskaźnik to następnie wyliczamy wartość narzutu przypadającego na zabrane z magazynu zapasy:

Ow = W x Mw / 100

gdzie:

Ow - odchylenie przypadające na konkretny rozchód materiałów

Mw - wartość rozchodowanych materiałów

W - wskaźnik narzutu odchyleń

Ten uproszczony sposób wyliczania odchyleń stosuje się w ciągu okresu ujmując rozchód odchyleń na to konto, na którym ujęliśmy koszt zabranych z magazynu zapasów.

Na koniec roku, wtedy gdy znamy na podstawie wyników inwentaryzacji rzeczywistą wartość zapasów, powinniśmy urealnić stan odchyleń. Wtedy różnicę z konta odchylenia zaksięgujemy jako korektę kosztów (odpowiednio zwiększenie albo zmniejszenie kosztów zużytych, sprzedanych zapasów).

Warto oczywiście prowadzić oddzielnie konta dla odchyleń z tytułu marży i dla odchyleń z tytułu VAT, o ile jest to możliwe w przekroju stawek VAT (jeśli są stosowane różne) i ewentualnie rodzajów marż.