Elektroniczna wysyłka CIT-8 nie zawsze wymagana

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, ustawowym terminem na przekazanie do urzędu skarbowego zeznania CIT-8 za dany rok podatkowy jest koniec trzeciego miesiąca roku następnego. Tak wynika z art. 27  ust. 1 ustawy o CIT. Zatem w myśl przywołanej w tym przepisie zasady, ustawowy termin na złożenie zeznania za 2023 rok, dla podatników, u których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, upływa 31 marca 2024 r. Ponieważ jednak przypada on w niedzielę, a na dodatek w czasie Świąt Wielkanocnych, ustawowo ulega on przesunięciu na wtorek 2 kwietnia 2024 r. (czyli na najbliższy dzień roboczy). Jak bowiem stanowi art. 12 § 5  Ordynacji podatkowej,  jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy (chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej). Do tego dnia trzeba będzie również zapłacić wynikający z zeznania CIT-8 podatek.

Zeznanie składa się do urzędu skarbowego według ustalonego wzoru, w aktualnej w jego wersji, którą obecnie jest CIT-8 (33). Przy czym zasadą jest sporządzanie i wysyłanie tych dokumentów w formie elektronicznej, za pośrednictwem systemu e-Deklaracje. Na taki sposób wysyłki zeznań CIT-8 wskazuje art. 27 ust. 1c ustawy o CIT. Zgodnie z jego treścią zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy, składa się za pomocą środków komunikacji elektronicznej zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

Od wskazanej wcześniej ogólnej zasady, że zeznanie CIT-8 należy składać elektronicznie, istnieje jednak wyjątek. Został on określony w art. 27a ustawy o CIT. Na podstawie powołanej regulacji, prawo do złożenia papierowego zeznania CIT-8 (po odręcznym jego podpisaniu)  mają podatnicy, którzy łącznie spełniają dwa warunki:

• osiągają wyłącznie dochody wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o CIT oraz
• nie są obowiązani do sporządzenia deklaracji lub informacji, o których mowa w art. 35 ust. 10, art. 38 ust. 1a i 1b, art. 39 ust. 1-4, art. 42 ust. 1a-4, art. 42a ust. 1 i art. 42e ust. 5 i 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. (PIT-4R, PIT-8AR, PIT-8C, PIT-11, IFT-1/IFT-1R).

Rozwiązanie to jest adresowane  do podmiotów prowadzących działalność, na potrzeby której nie zatrudniają żadnych pracowników, ani zleceniobiorców. Dodatkowo działalność ta nie jest nastawiona na osiąganie zysków, lecz na realizację społecznie użytecznych celów, w związku czym uzyskiwane z niej dochody korzystają z przedmiotowego zwolnienia od CIT. W praktyce chodzi tutaj m.in. o różnego rodzaju fundacje, stowarzyszenia, ochotnicze straże pożarne (OSP), koła gospodyń wiejskich itp.

Mogło się zdarzyć, że w danym roku podatkowym podatnik nie osiągnął żadnych przychodów. W takiej sytuacji pojawiają się wątpliwości, czy istnieje wówczas obowiązek złożenia zeznania CIT-8, a jeśli tak, to czy można to zrobić za pomocą tradycyjnego formularza papierowego.

Należy zatem podkreślić, że w świetle poglądów prezentowanych przez organy podatkowe, zaistnienie tego rodzaju sytuacji nie jest przesłanką uzasadniającą odstąpienie od sporządzenia zeznania, a także od jego wysyłki do urzędu skarbowego. W takim przypadku podatnik powinien wywiązać się z omawianego obowiązku składając tzw. „zerowy” CIT-8. Jest to bowiem zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika.  A zatem jeśli jego roczny dochód  wyniósł  0 zł  (niezależnie od tego, czy jest to związane z wystąpieniem straty, czy spowodowane innymi okolicznościami)  - to właśnie taką wysokość należy zadeklarować w składanym zeznaniu. To samo dotyczy przychodów podatnika, w razie ich nieosiągnięcia.  

Tak wynika z treści interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 listopada 2023 r. (nr 0111-KDIB1-1.4010.563.2023.1.KM). Została ona wydana na wniosek spółki z o.o., która w 2022 roku nie zrealizowała żadnych obrotów (zero). W konsekwencji jej dochody również wyniosły zero złotych. Ponadto jednostka nie zatrudniała żadnych  pracowników ani zleceniobiorców. Tłumaczyła, że od dnia jej założenia nie prowadziła działalności gospodarczej i nie notowała żadnych dochodów. Przekazała, że również w przyszłości nie podejmie tej działalności, ponieważ w przygotowaniu jest jej likwidacja. Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego, podatnik we wniosku o wydanie interpretacji zwrócił się do dyrektora KIS z pytaniem, czy w opisanym przypadku wolno mu złożyć zeznanie CIT-8 w formie papierowej. Przy okazji przedstawił własny pogląd w tej kwestii, wskazawszy, że w jego ocenie jest to dopuszczalne. Uzasadniając swoje stanowisko wnioskodawca wskazał, że  dochód zero (0,00 zł) należy rozumieć jako dochód zwolniony od podatku. W związku z tym miał on możliwość złożenia rocznego zeznania CIT-8 w formie papierowej, na podstawie ww. art. 27a ustawy CIT.

Z poglądem tym nie zgodził się dyrektor KIS, do którego trafił przedmiotowy wniosek. W wydanej interpretacji wyjaśnił m.in., że z treści art. 27a ustawy o CIT jednoznacznie wynika, że zeznanie podatkowe CIT-8 może być składane w postaci papierowej przez podatników, którzy osiągają wyłącznie dochody zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o CIT i nie są obowiązani do sporządzania deklaracji i informacji wymienionych w art. 27a  tej ustawy. Brak uzyskania żadnych dochodów nie oznacza, że podatnik uzyskuje wyłącznie dochody zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Nie można bowiem utożsamiać pojęcia dochodu zerowego z pojęciem dochodu zwolnionego od podatku dochodowego. Nie są to tożsame pojęcia. W konsekwencji organ nie podzielił poglądu podatnika, że miał on prawo do złożenia CIT-8 w formie papierowej, na podstawie art. 27a ustawy o CIT. Tym samym uznał on stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.