Połączenie spółki kapitałowej ze spółką osobową poprzez jej przejęcie musi być rozpatrywane w kategoriach objęcia udziałów przez wspólników spółki osobowej w zamian za wkład niepieniężny wniesiony do spółki kapitałowej. Przejęcie spółki osobowej przez spółkę z o.o. nie spowoduje u tej drugiej powstania przychodu (nie podlega więc on opodatkowaniu).

Wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca – mając taki obowiązek, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków.

Stanowisko fiskusa, że przez pojęcie kosztów nabycia udziałów w spółce z o.o. przekształconej ze spółki komandytowej należy rozumieć wyłącznie koszty poniesione na nabycie udziałów w spółce przekształcanej nie znajduje uzasadnienia w treści art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT. Należy rozpoznać koszt uzyskania przychodów w związku ze zbyciem udziałów w wysokości proporcjonalnej do wartości bilansowej spółki komandytowej z dnia ustania jej bytu prawnego, będący jednocześnie wartością bilansową spółki X. sp. z o.o. z dnia rozpoczęcia tego bytu.

Istnieje możliwość zaliczenia kary umownej do kosztów, jeżeli spółka działa w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Świadczenie zastępcze tzw. datio in solutum, jeżeli nie będzie odszkodowaniem ani karą umowną to nawet jeżeli będzie ono miało związek z istnieniem wady - to przepis art. 16 ust. 22 ustawy o CIT nie będzie miał zastosowania. Oznacza to, że takie świadczenie będzie mogło być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki ponoszone przez spółkę na zapewnienie noclegów oraz zwrot kosztów dojazdu do pracy dla swoich pracowników – stanowią dla pracowników przychód podlegający opodatkowaniu PIT.  Za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które zostały spełnione: za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie), w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy), przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, a korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Wobec powyższego do kosztów finansowania dłużnego należy zaliczyć w przypadku transakcji dept push down także ujemne różnice kursowe powstające z tytułu spłaty pożyczki zaciągniętej w walucie obcej.

Przedawnione wierzytelności, które są sprzedawane przez bank do firm sekurytyzacyjnych – nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Przedawnienie wierzytelności (ich odpisanie) powoduje konsekwencje podatkowe w postaci braku możliwości uznania ich za koszt uzyskania przychodów. Konsekwencje te są nieodwracalne. Dalsza odsprzedaż tych przedawnionych wierzytelności - nie zmienia ich statusu.

Mimo niewypłacalności spółki, skarżący nie złożył we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie jej upadłości, ani też nie wykazał, aby niezłożenie wniosku o upadłość nastąpiło bez jego winy. Odpowiedzialność członków zarządu, określona w art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej obejmuje m.in. zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Dlatego też w ocenie NSA - wystąpiły przesłanki pozwalające na pociągnięcie byłego członka zarządu do odpowiedzialności finansowej za długi podatkowe spółki.

W przypadku wniesienia akcji jako wkładu niepieniężnego do spółki osobowej, przekształconej następnie w spółkę kapitałową, odpłatne zbycie tych akcji upoważnia do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości wydatków na nabycie akcji, poniesionych przez wspólnika.