Opłacenie przez pracodawcę kosztu noclegu pracownika wykonującego swoje obowiązki w miejscu określonym w umowie o pracę (poza siedzibą firmy oraz miejscem zamieszkania pracownika) należy traktować jako wydatek ponoszony w interesie pracodawcy, a nie pracownika – przyznał wiceminister Jarosław Neneman w odpowiedzi na pismo Rzecznika Praw Obywatelskich.
Przypomnijmy, że na początku maja prof. Lipowicz (pismo nr V.511.981.2014.EG) zwróciła uwagę na to, że organy podatkowe prezentują niekorzystne dla podatników stanowisko dotyczące skutków podatkowych finansowania przez pracodawcę kosztów noclegu. Chodzi o tzw. pracownika mobilnego, związanego z wyjazdem służbowym, który nie jest nie podróżą służbową. Rzecznik Praw Obywatelskich poprosił więc ministra finansów o wyjaśnienia w tej sprawie.
Szef, który sfinansuje zatrudnionym handlowcom wydatki za hotel, musi pobrać zaliczkę na PIT, jeśli wartość świadczenia przekracza miesięcznie 500 zł.
Pracodawca, który wysyła osoby zatrudnione w podróż służbową ma obowiązek wypłacić im dietę oraz inne należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.
W przypadku, gdy pracownik nie jest w podróży służbowej w rozumieniu art. 775 § 1 Kodeksu pracy wówczas – do świadczeń otrzymanych przez tych pracowników (których miejscem wykonywania pracy będzie teren całego kraju) nie ma możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT. Wyjaśniła Izba Skarbowa w Katowicach.
Osoby oddelegowane do pracy w innej miejscowości, którym szef zapłaci za lokum, nie uzyskują z tego tytułu przychodu – takie jest stanowisko NSA.
Sąd wyjaśnił, że przysporzenie musi mieć indywidualnie określoną wartość dla tego, kto je uzyskuje.
Za nocleg podczas podróży służbowej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot przekraczający określone limity. W takiej sytuacji nadwyżka jest zwolniona z podatku.
@ Wiedza i Praktyka Sp. z o.o. \\ Wszystkie prawa zastrzeżone.
/WiedzaiPraktyka
/wip