Przepisy nie nakładają na pracodawców obowiązku wprowadzania 12 miesięcznego okresu rozliczeniowego czasu pracy

Ruchomy czas pracy pozwala planować pracownikom pracę w tej samej dobie pracowniczej.

Zatem, podjęcie pracy w tej samej dobie pracowniczej, w sytuacji, gdy w firmie nie został wprowadzony ruchomy czas pracy na podstawie porozumienia ze związkami zawodowymi, które działają u danego pracodawcy będzie stanowiło godziny nadliczbowe dobowe w dobie poprzedniej.

Przykładowo, jeżeli pracownik pracuje w danym tygodniu od poniedziałku na I zmianie od 6.00 do 14.00 i zostanie wezwany do pracy we wtorek na godzinę 4.00, to dwie godziny (od 4.00 do 6.00) będą godzinami nadliczbowymi doliczanymi do poniedziałkowej doby pracowniczej tego pracownika, która trwała od 6.00 w poniedziałek do 6.00 we wtorek. Przyjście do pracy w tej samej dobie nie będzie traktowane jako praca nadliczbowa także w sytuacji, gdy do pracownika jest stosowany ruchomy czas pracy na jego pisemny wniosek.

Przykładowo, pracownik chce pracować w poniedziałki od 10.00 do 18.00, a we wtorki od 7.00 do 15.00. Taki wniosek pracownik może złożyć także wtedy, gdy pracodawca nie ma w kwestii ruchomego czasu pracy podpisanego porozumienia ze związkami zawodowymi. Jeżeli pracodawca uwzględni taki wniosek pracownika (nie ma takiego obowiązku, może uwzględnić, ale nie musi), to przyjście pracownika na godz. 7.00 we wtorek nie będzie stanowiło pracy nadliczbowej w dobie poniedziałkowej, mimo, że – co do zasady doba poniedziałkowa kończy się we wtorek o 10.00.