Wsparcie dla firm z sektora MŚP na rozwój pracy zdalnej

Wspomniany akt prawny, który wszedł w życie 23 lutego 2023 r. – ma umożliwić udzielanie przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP) pomocy finansowej w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności (KPO) na przedsięwzięcia związane z pracą zdalną. Docelowo ma to przyczynić się do zapewnienia efektywnej i trwałej zmiany w sposobie świadczenia pracy przez pracowników przedsiębiorstw przez umożliwienie pracy w formie zdalnej, a także zaspokojenia potrzeb finansowych w zakresie zakupu przez przedsiębiorców oprogramowania i licencji.

Adresatami rozwiązań, o których  mowa, są firmy z sektora MŚP, zaś ich celem jest aktywizacja mikro, małych i średnich przedsiębiorców w obszarze pracy zdalnej jako bezpiecznej formy świadczenia pracy, która przekłada się na wzrost produktywności przedsiębiorstw i poprawę warunków pracy. Jak wskazali projektodawcy omawianego rozporządzenia, działanie to ma pośrednio na celu wzmocnienie efektów legislacji, związanych z wprowadzeniem pracy zdalnej do Kodeksu pracy, a  w efekcie także do zwiększenia dostępu do atrakcyjnych miejsc pracy dla osób zamieszkujących tereny zagrożone trwałą marginalizacją (lub miasta średnie tracące funkcje społeczno-gospodarcze). Przedmiotowe rozwiązania będą kierowane do przedsiębiorców, którzy mimo pandemii COVID-19 nie podjęli na szeroką skalę działań cyfrowych w swoich firmach.

Na podstawie przyjętych w tym zakresie regulacji PARP będzie udzielała pomocy finansowej na:

• pokrycie kosztów usług doradczych – tj. doradztwo w postaci analizy przedwdrożeniowej dotyczącej identyfikacji procesów w firmie, które mogą zostać scyfryzowane, wyboru oprogramowania, weryfikacji wymagań funkcjonalnych do systemu, opracowania koncepcji wdrożenia systemu, opisu funkcjonalnego rozwiązania, opracowania dokumentacji i założeń dotyczących architektury rozwiązania, opracowania procedur administracyjnych oraz przygotowania planu szkoleń;
• pokrycie kosztów usług szkoleniowych – np. szkoleń dla pracowników i kadry zarządzającej w zakresie zadań realizowanych w formule zdalnej;
• zakup wartości niematerialnych i prawnych, które umożliwiają pracę zdalną – np. zakup licencji (oprogramowania) na narzędzia informatyczne umożliwiające zdalną komunikację i pracę wśród pracowników firmy oraz w komunikacji z klientami, oprogramowania umożliwiającego wdrożenie i rozwój procesów cyfrowych w firmie, które przekładają się na stworzenie miejsc pracy, możliwych do wykonywania w formie zdalnej,
• pokrycie kosztów poniesionych przez ostatecznego odbiorcę wsparcia (operatora) związanych z realizacją przedsięwzięcia.

Jak podkreślono w uzasadnieniu projektu omawianego rozporządzenia, ze względu na problemy finansowe, wielu przedsiębiorców nie może sobie pozwolić na poniesienie choćby w części kosztów zakupu usług szkoleniowych i doradczych, a także zakupu licencji/oprogramowania.