Dodatek żywieniowy dla pracowników oddelegowanych do Francji

Czy w związku z tym, że każde państwo ma autonomiczne, niezależne prawo określenia kategorii przychodów podlegających opodatkowaniu, to decyzje podjęte w tym zakresie w porządku prawnym jednego z państwa wywierają skutki prawne na porządek prawny innego państwa?

Zgodnie z art. 11 ust. 1 updof, 1 przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 updof, spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc pod uwagę treść powyższych przepisów należy stwierdzić, iż dodatek żywieniowy, którzy otrzymują państwa pracownicy stanowi dla nich przychód ze stosunku pracy.

Jeżeli zaś chodzi o miejsce opodatkowania uzyskiwanego przychodu, to zastosowanie znajdą właściwe przepisy polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej umowy pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się państwie.

Z kolei stosownie do treści art. 15 ust. 2 tej umowy, bez względu na postanowienia ust. 1, wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej na terenie drugiego umawiającego się państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym państwie, jeżeli:

• odbiorca przebywa w drugim państwie podczas jednego lub kilku okresów nieprzekraczających łącznie 183 dni w danym roku podatkowym,
• wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma w tym drugim państwie miejsca zamieszkania lub siedziby,
• wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim państwie.