Umowy leasingu od 1 stycznia 2019 roku

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, do umów leasingu, najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczących samochodu osobowego zawartych przed 1 stycznia 2019 r. stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu dotychczasowym. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy nowelizującej ustawę o PIT, do umów, o których mowa w ust. 1, zmienionych lub odnowionych po dniu 31 grudnia 2018 r. stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Z treści wskazanych przepisów wynika, że do umów leasingu zawartych przed 1 stycznia 2019 r., czyli m.in. w roku 2016 i 2017 stosuje się przepisy ustawy o PIT w obecnym brzmieniu, które pozwalają na zaliczanie rat leasingowych w pełnej wysokości. Jednak jeśli po upływie tego roku umowy leasingu, o których mowa w pytaniu zostaną zmienione, to trzeba będzie stosować limit 150.000 zł.